Vandaag weer een km of 25 gelopen door de omgeving, mijn route liep onder andere langs de ‘Astrid Lindgren berg‘.
(Voor de mensen die zelfs te lui zijn om op een link te klikken : De
schrijfster van ‘Pippi Langkous). Een echte berg kan je het nauwelijks
noemen maar het was toch een pittige klim op sommige stukjes, en je wil
niet weten wat de Zweedse versie van natuurbeheer ‘redelijk tot goed
begaanbare’ wandelroute vind..
De
klim is echter meer dan de moeite waard, je kan best ver over de
omgeving (-bos dus-)uitkijken. De top is bijna in zijn geheel plat,en
nodigde uit om even met mijn schoenen en sokken uit heerlijk in de zon
(jawel!) te gaan zitten. De rots bleef opmerkelijk koud terwijl de
temperatuur toch dik boven de twintig graden lag.
Op de terugweg kwam ik, net buiten de bosrand een offersteen tegen. Waarschijnlijk ooit gebruikt door de mensen van de nederzetting waar ik bij kampeer..
Ik begin mijn voet nu echt te voelen, het voelt als een kneuzing maar dan op de plek van een spier. Op zich valt de pijn nog wel mee, maar ik zal het wel een stuk rustiger aan moeten gaan doen vrees ik. De hike terug naar Solvalla is echt een pittig stuk, en ik heb eigenlijk geen zin om pijnstillers te slikken.