Uitdaging

Het zijn de keuzes die we maken die ons daadwerkelijk maken tot wie we zijn – meer dan onze aanleg, afkomst of mogelijkheden

Is één van de zinnen die veel door mijn hoofd spoken de laatste tijd – en niet alleen omdat ik mijzelf jaren te laat door de Harry Potter reeks heen aan het werken ben (voor de niet Potter liefhebbers – het is een variatie op een bekend citaat uit boek/film 2). Het is een wat eloquentere versie van mijn eigen ‘het gaat om wat je doet en laat, niet wat je zegt΅, misschien dat hij daarom zo resoneerde.
In mijn queeste naar zelfverwezenlijking en het opnieuw uitvinden wie ik ook alweer ben (of wil zijn) ben ik in de afgelopen tijd misschien wel net iets te ver van mijzelf verwijderd geraakt, en dus was het wel weer eens tijd voor een mentale én fysieke uitdaging:

Dit is het Müllerthal, een gebied in Luxemburg dat ook wel bekend staat als klein Zwitserland. Een prachtig natuurgebied op een paar uur rijden van $woonplaats, en een uitstekende plaats om mijn hoofd leeg te maken én tegelijkertijd weer eens te onderzoeken hoever ik mijzelf mentaal en fysiek kan pushen. Er lopen verscheidene wandelroutes door het Müllerthal, uiteindelijk heb ik de route met de poëtische “trail 2” benaming gelopen. Even wat cijfers op een rij:
–37 km in lengte
– 775 klimmeters
–12,5 kilo (gewicht van mijn backpack zonder water)
– 24% stijgingshoek (steilste klim)
– 3,5 kilo aan lichaamsgewicht kwijtgeraakt onderweg (en ik ga echt niet zoeken)
– 12 uren (totale duur van de hike)
– ontelbaar (keren dat ik mijzelf onderweg vervloekt heb)

Onderweg heb ik meer dan genoeg tijd gehad om de keuzes die ik in de afgelopen jaren gemaakt heb nog eens onder de loep te nemen en de balans op te maken van die keuzes. Zoals gebruikelijk : een mixed bag. Over het algemeen komen die keuzes wel overeen met mijn zelfopgelegde idealen, maar omdat ik nu eenmaal een mens ben / schijn te zijn heb ik in dat opzicht de bal ook wel een aantal keren laten vallen – en daar soms ook mensen mee gekwetst of benadeeld. Daarover later ongetwijfeld (onvermijdelijk?) nog wel een keer meer, voor nu even alleen nog maar een fotoverslag van een epische en slopende onderneming waar ik nog tijden van kan nagenieten (en dan niet alleen door de overgrootmoeder van alle spierpijnen die momenteel door mij heen giert):

“I went to the woods because I wished to live deliberately, to front only the essential facts of life, and see if I could not learn what it had to teach, and not, when I came to die, discover that I had not lived. I did not wish to live what was not life, living is so dear; nor did I wish to practise resignation, unless it was quite necessary. I wanted to live deep and suck out all the marrow of life, to live so sturdily and Spartan-like as to put to rout all that was not life, to cut a broad swath and shave close, to drive life into a corner, and reduce it to its lowest terms“
Henry David Thoreau – Walden

Nee, het is geen toeval dat bovenstaande quote ook door de hoofdpersoon van “Into the wild” wordt aangehaald. En mocht je het tot hier hebben gehaald beste lezer(es), dan is dit het punt om even te boasten met mijn stats: