Tag: verhaaltje

Posted on

Dagboek van een reiziger : epiloog

“These memories of who I was and where I lived are important to me. They make up a large part of who I’m going to be when my journey winds down. I need the memory of magic if I am ever going to conjure magic again. I need to know and remember, and I want to tell you.”
Robert McCammon, Boy’s Life

Tsja. Er rest mij nog één verhaal dat ik wil vertellen met betrekking tot mijn Thailand avonturen, maar waar ik tot nu toe niet de moed voor heb weten te vinden. En toch, toch moet en hoort het hier te staan.… Lees gerust door

Posted on

Neefje

Ik ben niet echt een familiemens, dit zal weinig mensen die mij persoonlijk kennen verbazen. Toch ontkom ook ik er niet aan om af en toe tijd door te brengen met de mensen met wie ik door een bloedband -maar niet veel meer- verbonden ben. Het is niet dat ik een hekel aan ze heb, verre van dat, het is eerder dat we zo weinig zaken gemeen hebben dat ik eigenlijk niet de tijd en moeite wil investeren in het onderhouden van een meer dan oppervlakkige band. Afgelopen Zondag vierde mijn moeder haar verjaardag, typisch zo’n gelegenheid waarbij je de rest van je familie nog eens tegen het lijf loopt.… Lees gerust door

Posted on

Morgen zal nooit meer komen – III

Deel I , Deel II

De lach verdween langzaam van mijn gezicht en ik richtte mijn blik weer op de vlammen. “Soms vraag ik mij wel eens af of jij echte Liefde zou herkennen als het je overkwam. Ik weet het niet liefje ..” Onmiddellijk beet ik op mijn tong. NEE! Geen liefje, schatje of lieve verkleinwoordjes meer. Zij was mijn ex, iemand die mijn hart gebroken had. Keer op keer datzelfde patroon, en ik kon het haar niet eens kwalijk nemen. Ik voelde wel een diepe boosheid, verdriet. Die waren echter niet op haar als persoon gericht, ik hield nog steeds van haar.… Lees gerust door

Posted on

Morgen zal nooit meer komen – II

Kijkend naar het vuur dwaalden mijn gedachten als vanzelf naar de tijd die wij samen hadden doorgebracht. Zoveel herinneringen op zo’n korte tijd..bizar. We waren niet echt vaak bij elkaar geweest, maar we deelden een schat aan gezamenlijke momenten en verhaaltjes. Het was allemaal zo snel gegaan.. Hoewel ik geleerd heb om mij volledig aan een relatie of persoon over te geven (en dat ook nog niet eens sinds lang, eigenlijk pas sinds mijn avonturen in Zweden die elders op deze site gedocumenteerd staan) was dit pas de tweede keer in mijn leven dat ik voor mijzelf kon toegeven dat ik alles gegeven had wat er te geven viel.… Lees gerust door

Posted on

Morgen zal nooit meer komen – I

Het was een ijskoude avond, een van de eerste avonden dat het kwik onder nul zou dalen deze winter. Ik stond rillend van de kou midden op de open plek in het bos die in de afgelopen jaren zoveel voor mij is gaan betekenen en keek naar de vuurplaats waar de opbrengst van mijn zoektocht naar brandhout klaar lag om in brand gestoken te worden.

Ik zocht in mijn jaszakken naar mijn onafscheidelijke doosje lucifers en besloot om nog even te wachten. Zij was er nog niet..en op een avond als deze was symboliek belangrijk. Woord en daad..intentie en symboliek. Ik zakte op mijn linkerknie en verschoof een van de aanmaakblokjes zodat deze recht onder wat twijgjes terecht kwam en blies een walm lucht in de avondkoude.… Lees gerust door

Posted on

Treinmeisje

Utrecht, half zes ‘s avonds. Ik stap in, help Pepper de trein in en kijk om mij heen. Great, weer zo’n volle trein waarin ik niet fatsoenlijk kan zitten. Dan maar in het tussenstuk op zo’n verrotte klapstoel..Ik dump mijn veel te zware tas, installeer Pepper naast mij en grijp mijn boek (‘een kleine geschiedenis van bijna alles’, voor de liefhebbers). Nog een half uurtje..
Aan de andere kant van het gangpad gaat een jonge vrouw van mijn leeftijd zitten. Vluchtig kijk ik haar even aan, mijn ogen blijven even hangen bij de hare maar ik duik snel weer in mijn boek.… Lees gerust door

Posted on

Ruzie

“Mama, waarom maken mensen eigenlijk ruzie? Ik vind dat mensen alleen maar lief zouden moeten doen tegen elkaar!”

Het meisje keek met haar staalblauwe ogen vol verwachting naar haar moeder, zij had immers antwoord op alle vragen? Ik zag de oudere vrouw even zuchten, maar haar ogen stonden vriendelijk. “Dat is gewoon zo liefje, het hoort bij het mens zijn.”
Het was mij al vrij snel duidelijk dat dochtertje-lief hier geen genoegen mee zou nemen, zij was duidelijk in de ‘waarom’-fase.

“Ja maar zoals jij en Papa vanmorgen dan? Jullie houden toch van elkaar? En toch schreeuwden jullie heel hard tegen elkaar vanmorgen.… Lees gerust door

Posted on

After Dreaming

De tekst van deze post is niet van mij, ze is van iemand die ik niet dankbaar genoeg kan zijn voor de rol die ze in mijn leven heeft vervult. Luz, je bent awesome 🙂

—–

We lopen op, lachend, luchthartig en blij. Mogelijk verliefd. Er is in elk geval veel Liefde.

Je vertelt me dat je bezig bent dingen te kiezen waar je gelukkig van wordt. Vervolgens wijd je mij in in jouw wereld, in hoe jij de dingen ziet. Ik moet hiervoor mijn eigen visie volledig loslaten en dat kost wat tijd. Maar tijd bestaat niet in de droomwereld, dus binnen een oogwenk lukt dat me.… Lees gerust door

Posted on

Over de liefde en roken

Je komt wel eens van die teksten tegen die je uit het niets stevig weten te raken. Dit is er zoeen:

Years later, we bumped into each other at the club. She was waiting for me, really, but I didn’t mind. There will always be something about her that just kills me, and she knows it. Is that why she’d come? What do I care? I’d been lonely for too long. When she saw me, she took one final puff from her cigarette, then stamped it out and looked up at me — hopefully, and a little afraid. So I said ‘Hey’, as though nothing had gone down.… Lees gerust door

Posted on

De vrouw en haar hondje

Ik liep door het donker naar huis, enigzins vermoeid en verdrietig. Pepper liep op z’n dooie gemak naast mij, af en toe stilhoudend om een struik of boom te besnuffelen. Opeens hoorde ik aan de overkant van de straat hakjes driftig klik klakken, de eigenaresse had duidelijk wat ik niet anders kan omschrijven dan een ‘kittig’ loopje.

Klik klak,klik klak, klik klak. Pauze. Diepe zucht. Klik klak klik klak klik..Pauze. Wederom een diepe zucht. Ik keek naar de overkant en zag een vrouw van ongeveer mijn leeftijd die een jonge Labrador aan het uitlaten was. De hond was duidelijk bang en onzeker, hij liep iedere keer een paar meter door en ging dan liggen, in afwachting van wat komen ging.… Lees gerust door

Posted on

Serilea (*)

Ik vlieg door de lucht, er is een strakblauwe hemel en een prachtige zon. Om de één of andere reden moet ik denken aan Ierland, hoewel ik er nooit geweest ben. Ik land zachtjes op een groene berghelling, bedekt met gras en prachtige bloemen overal om mij heen. Er is iemand bij mij die ik goed ken maar nooit meer spreek. Zij steekt haar hand naar mij uit als ik geland ben, en wij omhelzen elkaar. Het voelt als een gelukkige hereniging na een veel te lange tijd. Ze draagt volledig witte kleding (helemaal niets voor haar overigens, maar dat terzijde) en ik lijk gekleed in een ceremonieeel gewaad van katoen, beige met een paars lint als riem.… Lees gerust door