poëzie Archives

22/04/202015/06/2020

Virus-vernis (II)

Voor een raam met de bloemen die geen water nodig hebben
Zit iedere dag een oude vrouw met lege ogen op een bankje
Haar blik gaat op en neer tussen haar horloge en de horizon

Ze lijkt niet te begrijpen waarom de toch al zo kleine wereld waarin zij leeft
Opeens verstilde en verschrompelde totdat er alleen nog maar
Een cocoon van verstikkende eenzaamheid voor haar overbleef

Vanmorgen zat ze er plots niet meer.

04/11/201904/11/2019

Verdwijnen

Zout in mijn tranen
Herinnert aan jou
Vertroebelt mijn blik
Op de werkelijkheid

De angst
In controle
Gif in mijn bloed
Vleugellam

Aloude vragen
Waarom ik
Is het mijn schuld
Kan ik niet beter

Verdwijnen?

13/06/201913/06/2019

Ze zei

Ze zei
Doe je jas dicht
Ze zei
Niet op die toon meneertje
Ze zei
Was eerst je handen suffie
Ze zei
Kom maar hier
Zei ze

Ze zei
A kwadraat plus B kwadraat is C kwadraat
Ze zei
Bladzijde honderddrieenveertig bovenaan, lees maar voor
Ze zei
Morgen klassikale overhoring over alles van deze les
Ze zei
De tijd zit er op
Zei ze

Ze zei
Misschien een andere keer
Ze zei
Ik wil dit net zo graag als jij
Ze zei
Daden, geen woorden
Ze zei
Nu, nu is het moment
Zei ze

Ze zei
Onkruid vergaat niet
Ze zei
De wereld draait gewoon door
Ze zei
Morgen is alles beter
Ze zei
Vaarwel

Zei ze.

22/05/201122/05/2019

Het spiegelend evenbeeld

Wat is leven? Ogen die elkaar niet zien,
hout op hout de woede van het lichaam,
draaiend in het cirucusspel van heden.

Het is een straatnaam aan een huis,
de ogen rode tekens aan een voorhoofd,
terend op de gedachte aan gisteren:

‘Ik loop in zoveel duisternis
dat ik blind ben van vragen.
‘s Nachts de koele mist van de liefde
bij dag de godsdienst van het ademhalen’.

Terend op een wanhoop die morgen is:
alleen met anderen die alleen zijn,
samen met de eigen stem, die niet klinkt
in een wankel en vermoeid bestaan
waar geen geluid meer doordringt.

En ik die dit leven niet ken
ik, een toerist in eigen land,
vreemde voeding in mijn cellen,
vreemde rook in mijn mond.… Lees gerust door

04/01/201122/05/2019

Verder

Ik sta
Met beide voeten op de Grond
Aan de voet van een indrukwekkende berg

Ik voel
Mij klein en onbelangrijk
In de schaduw van deze oeroude reus

Ik weet
Dat ik de top zal bereiken
Bloed, zweet en tranen

Ik ga

Verder.

15/09/201022/05/2019

Land van de eenhoorns

Twee jaren later,
Terug in de stad waar ik een stukje van mijn hart heb verloren.
Een ander mens,
Ouder,
Wijzer,

Gelouterd.

De stad wacht,
Donker en mysterieus, tegelijkertijd bruisend en vol van leven.
Mooier,
Lichter,
Vrolijker,

Dan ooit tevoren.

Ver weg
Hoor ik een kerkklok luiden, en ik weet

Ik houd van deze stad
Ik houd van deze plek, dit moment
Ik houd van deze vrouw,

Ik.

12/07/201022/05/2019

Dag Simon

Moeilijk te bevatten dat Simon nu al weer een jaar niet meer onder ons is..

Mazzel en vermaak
inslapen en ontwaken
schaamte en inspraak
licht en duister
vreugde en wanhoop
namen en daden
vallen en opstaan