Tag: persoonlijk

Posted on

Dood

Toen ik vandaag de trein uitstapte lag hij daar op zijn rug, aan de overkant van het perron.

Dood.

Een aantal vertwijfelde agenten er omheen, en een zwaar hyperventilerende conductrice ernaast. De trein zat vol met mensen die allemaal met wijd opgesperde ogen het tafereel in ogenschouw namen. In een halfzachte poging er ‘nog iets van te maken’ werd de man ontdaan van zijn bovenkleding terwijl een politieman aanstalten maakte om te reanimeren, maar een blik op het gezicht van zijn collega’s leerde mij dat mijn vermoeden juist was.

Het was te laat.

Ik zag hoe een agente voorzichtig de portemonnee van de man uit de binnenzak van zijn jasje haalde, en het viel mij op dat er 2 kleine foto’s van kinderen inzaten, naast een wat grotere die -denk ik- van zijn vrouw was.… Lees gerust door

Posted on

Wandeling

“Ik geloof dat we nu toch echt moeten erkennen dat we de weg kwijt zijn. Nou ja, er is geen weg. Laten we het daar op houden..Heb jij er een idee van waar we ongeveer de mist ingegaan zijn?”

Ik keek haar even aan en verstelde de riempjes van mijn backpack. Kut, dat ding was toch best zwaar. En mijn maag rammelde. En eigenlijk was ik best moe, maar dat wilde ik niet laten merken.
“Nee, ik heb echt geen idee..misschien bij dat hek waar we door die poort gingen? Hadden we daar niet beter naar links kunnen gaan?” Ik keek haar aan, en ik genoot even van haar aanblik terwijl ik in mijn hoofd overwoog of zij gelijk zou kunnen hebben.… Lees gerust door

Posted on

Mazzel

Ik fietste vanavond richting tankstation. Opeens zag ik op een paar honderd meter voor mij een meisje van een jaar of twaalf staan, met naast haar een politieman. Kut, het was al een behoorlijk mindere dag en dit zou dan de bekroning worden. Net als het meisje voor mij had ik geen licht, en hij had mij inmiddels gezien. Opeens besloot ik om dan maar een Vent te zijn, ik ging rechtop zitten en trapte stevig door in plaats van mij om te draaien en laf te vluchten.

Toen ik vlakbij het duo kwam, stapte ik af en ging ‘in de rij’ achter het meisje staan.… Lees gerust door

Posted on

Scan

‘Je kan je hier even uitkleden tot aan je ondergoed, vergeet niet om alle sieraden af te doen. Heb je piercings?’

Ik knikte en greep naar mijn linkerwenkbrauw, en herinnerde mij dat ik het ringetje de avond ervoor al weggehaald had.’Nee, die is er al uit.’ De assistent radioloog knikte even terwijl ze mij inschattend aankeek. ‘Heb je claustrofobische neigingen?”Nee, geen last van.’ Verdomme, ik had een hele checklist ingevuld..was dit een overhoring ofzo? Ze keek mij nog even recht in mijn ogen aan, alsof ze mijn innerlijke irritatie aanvoelde.
‘Als je klaar bent met omkleden kom je maar naar binnen.’… Lees gerust door

Posted on

Anonymous versus Scientology

You don’t get rich writing science fiction. If you want to get rich, you start a religion.

Ron L. Hubbard, oprichter van Scientology

Ik heb mij op het internet in het verleden regelmatig negatief uitgelaten over sommige volgelingen van de Christus, en meer in het bijzonder tegen Kerkelijke Gemeenschappen van monotheïstische godsdiensten in het algemeen. Dat komt omdat ik een afkeer heb van ‘groepen’ mensen die op basis van hun eigen levensovertuiging andere mensen de les menen te moeten lezen, of nog erger : hun vrijheden menen te moeten inperken.
Ik ben een strijder voor het recht op vrije meningsuiting, dat absoluut.… Lees gerust door

Posted on

Regen

Zwijgend keken wij elkaar aan, terwijl de regen op ons neerdaalde.

“Is dit het dan?”

Haar ogen boorden smekend in de mijne, alsof ik de enige was die het verlossende woord kon spreken.

“Ja”

Antwoordde ik met meer zelfvertrouwen in mijn stem dan ik daadwerkelijk van binnen voelde.

“Ik weet niet waarom, maar wij maken elkaar alleen maar gek. Ik houd van je, oprecht en volledig, dit heb ik nog nooit eerder gevoeld. Niet zo, niet als bij jou. Jij bent zo..jij bent alles. Als wij bij elkaar zijn, is er geen ik en jij meer. Er is alleen maar een wij.… Lees gerust door

Posted on

Ome Baer is dood

Mijn eerste herinnering aan ome Baer en tante Mia (mijn Peet oom en tante, naar goed RK gebruik) gaat ver, heel ver terug. Ik denk dat ik een jaar of vijf was, en ik kan mij herinneren dat wij in de tuin zaten bij het voor mij zo vertrouwde huis in Sint Odiliënberg. Ze leken altijd heel gelukkig samen, vol van een diepe liefde en vertrouwen.

Die eerste herinnering is een fijne, zoals ik eigenlijk alleen maar fijne herinneringen met mij mee draag aan mijn favoriete oom en tante. Het was kermis in het dorp, en ik werd met een groot stuk vlaai (hey, Limburg remember?)… Lees gerust door

Posted on

Tussen fantasie en werkelijkheid

We moeten wennen aan een wereld waarin fantasie en werkelijkheid steeds moeilijker van elkaar te onderscheiden zijn..

Zomaar een zin die vanavond bij de VPRO langs kwam zetten en die.. bleef hangen.

Deze man heeft echt een heel erg boeiend verhaal over het vervagen van de grens tussen de realiteit zoals wij die (als de Mens) in het verleden kenden, en de realiteit zoals wij die nu kennen. Hij stelt dat wij als individu zo erg overspoelt worden met indrukken, uitingen, abstracties, een beeldvorming die niet objectief meer is. Uiteraard is dit iets van alle tijden (het hebben van een mening/visie hoort immers bij de mens) maar het is nog nooit eerder zo alles overheersend en alom aanwezig geweest.… Lees gerust door

Posted on

Uitgang

Scheppen, het geschapene liefhebben en het toch vernietigen : deze drie noemen wij het leven.

(Menno ter Braak)

Verandering is niet alleen noodzakelijk en onvermijdelijk, het is ook Goed. Het is logisch dat deze voortdurende verandering weerstand en dus pijn met zich meebrengt. Je schept, je hebt lief, je vernietigt. De les, en dit is misschien wel de zwaarste les die het leven te leren heeft, is om deze drie gezamenlijk te aanvaarden als zijnde even waardevol.

Deze triade kom je overal in je leven tegen, het is bijna de perfecte analogie voor het leven zelf. Elk van deze stappen is strikt noodzakelijk, een oneindige lus van oorsprong, vervulling,bestemming.Geboren… Lees gerust door

Posted on

Red de Paddo


We’re playing with half a deck as long as we tolerate that the cardinals of government and science should dictate where human curiousity can legitimately send its attention and where it can not. It’s an essentially preposterous situation. It is essentially a civil rights issue, because what we’re talking about here is the repression of a religious sensibility. In fact, not a religious sensibility, the religious sensibility. Not built on some con game spun out by eunichs, but based on the symbiotic relationship that was in place for our species for fifty thousand years before the advent of history, writing, priestcraft and propaganda.… Lees gerust door

Posted on

De zesde colonne van schapenhoeders-fetisjisten

Hoe kan het dat zowel de politiek als de mainstream media zich alleen maar druk lijken te maken om religieus extremisme zolang het om niet Christenen gaat? Veel dichter bij huis is er ook een duidelijke opmars van Christen-extremisten merkbaar, zowel in de politiek als erbuiten. Wij hebben in dit land een scheiding van Kerk en Staat, en toch krijgt de Christen-lobby (aanvoerders : CDA / ChristenUnie) het voor elkaar om zich te bemoeien met (bijvoorbeeld) de koopzondag . Is een winkel verplicht om hier aan mee te doen? Nee. Waarom meent de politiek het dan noodzakelijk om deze openstelling dagen aan banden te leggen?… Lees gerust door

Posted on

Terug (van weggeweest)

They said be careful where you aim
Because where you aim you just might hit

(U2, Dirty Day)

Ik stap in Sittard uit de trein, licht huiverend in de avondkou. In mijn oren klinkt Tool’s Ænima, een erg toepasselijke soundtrack voor vanavond. Of misschien ook wel niet, maar dat maakt verder niet uit 😉

Ik volg voor de zoveelste keer de oude en o zo bekende route, over het stationsplein richting de Steenweg. Onderweg passeer ik het dichtgetimmerde pand van de Babylon (ooit DE lokatie om harddrugs te scoren in Sittard) en de mij welbekende etalage van de Regenboog, waar ik ooit bijna dagelijks stond te kwijlen op de tentoongestelde apparatuur.… Lees gerust door

Posted on

Terug

Mensen die mij kennen weten dat ik regelmatig terechtkom in wat ik zelf spottend mijn ‘autistische fase’ noem. Als ik in die fase zit sluit ik mij voor alles en iedereen af, ben niet bereikbaar, ‘vergeet’ afspraken en probeer niet noodzakelijk contact zoveel mogelijk te vermijden. Het lijkt wel alsof het de enige manier is om ‘rust in mijn hoofd’ te krijgen. Mijn meest recente autistische bui heeft bijna zo’n 4 maanden (dat is een record als ik mij niet vergis) geduurd, en zelfs de mensen die mij normaal gesproken altijd kunnen bereiken heb ik deze keer vermeden. Ik had veel om te overdenken, mijn werk valt momenteel bij tijd en wijle erg zwaar, het fatale ongeluk van mijn lieve Che dat ik heb zien gebeuren..en… Lees gerust door