De liefde, of het gebrek er aan

Stood here
At the edge of the world, dear
Three wishes for you as the tide turns
Salt water
Meets with the skies, dear
Meets with your eyes my dear as the day dies
I’ve seen this trick before
Watch the waves write your name
On the shore

American Spirit, Tom McRae

Plons. De steen zakt met een bevredigend geluid weg onder de golven, ik pak een volgende en smijt deze wederom naar de golven om vervolgens in stilte toe te kijken hoe hij met een diepe plons wegzinkt. In de verte verlicht het weerlicht de horizon terwijl de donder langzaam wegebt, de fel opstekende wind laat mij rillen in mijn windjack.… Lees gerust door

Een jaar in beelden

Shapes fall into place
For once in your life you make
A clean breakaway

Music for a nurseOceansize

1/. Afscheid

Ik neem de in stemmig zwart geklede menigte in mij op. Meer dan vijftig paar ogen staren mij vol verwachting aan, De speech van mijn zus was intiem en persoonlijk en niemand van de aanwezigen kent mijn huidige ik goed genoeg om te kunnen weten wat er nu gaat komen, en daar sta ik dan : voormalig zwarte schaap van de familie – klaar voor zijn rede. Ik leg mijn spiekbriefje neer, schraap mijn keel en begin te spreken.… Lees gerust door

Einde

I was lost,
now I’m found
I believe in you,
I’ve got no bounds
I’m moving on up now,
getting out of the darkness
My light shines on,
My light shines on
My light shines on.

“Movin’ on up”, Primal Scream

Iets meer dan een jaar geleden kreeg ik het telefoontje waarvan ik wist dat het ging komen. Na weken van aandringen, nee smeken was mijn moeder eindelijk naar de dokter gegaan – en de diagnose bleek een doodvonnis.2016 was voor mij een jaar dat getekend werd door verdriet, rouw, realisaties en uiteindelijk : berusting. Het is makkelijk om jezelf over te geven aan je verdriet totdat je uiteindelijk verdrinkt in je eigen tranen.… Lees gerust door

Boem = Ho!

Some days are dry, some days are leaky
Some days come clean, other days are sneaky
Some days take less, but most days take more
Some slip through your fingers and on to the floor
Some days you’re quick, but most days you’re speedy
Some days you use more force than is necessary
Some days just drop in on us
Some days are better than others
Some days it all adds up
And what you’ve got is enough
Some days are better than others.

~ Some days are better than others , U2

Iedere keer als ik denk dat ik het dieptepunt wel bereikt heb weet het leven mij weer te verrassen met een nieuwe curveball, alsof god toch bestaat opeens en ergens vanaf een wolkje omlaag kijkt en iets denkt van ‘ owwww dus jij dacht dat dit het dieptepunt was?… Lees gerust door

Bespiegelingen, realisaties en klaagzangen

Generally we are a lonely people
Generally we are alone
Generally we are alone in lonely worlds
Generally we are a lonely people
Generally we are alone, alone…
Generally we are alone in lonely worlds
Generally we are a lonely people
…Generally we are alone
Generally we are alone.


Peace to you

‘Feather’ , Devin Townsend

Terwijl de donder traag en dreigend over mij heen rolt  staar ik naar het wegdek dat helverlicht wordt door de koplampen. Als vanzelf controleer ik mijn spiegels en geef richting aan terwijl mijn gefragmenteerde gedachten  en emoties alle kanten opvliegen als de regendruppels die uiteenspatten op de voorruit.… Lees gerust door

Blokkade (reprise)

Ooit, inmiddels 8 jaar geleden ben ik dit blog begonnen als een experiment. Schrijven doe ik al mijn hele leven, en ik wilde graag een soortement van online verzameling aanleggen van mijn schrijfsels. De toon werd eigenlijk al vanaf de allereerste post gezet, dit blog bleek de perfecte plaats om het gevecht met mijn innerlijke demonen en plein public uit te vechten. Veruit de meeste van die gevechten heb ik denk ik uiteindelijk wel gewonnen, sommige waren een gelijkspel en een enkel gevecht heb ik verloren – en dat is geen schande.   Toch, enige tijd geleden – om precies te zijn rondom mijn eerste Thailand blogs – begon ik een innerlijke weerstand te voelen die ik nog nooit eerder bij mijzelf bemerkt had.… Lees gerust door

In het land der blinden..

Dit is ‘m dan, mijn rechteroog. Onderwerp van een inmiddels al jarenlange durende haat/liefde verhouding. Liefde, omdat hij mij trouw heeft gediend als de helft van mijn persoonlijke venster op de wereld. Haat, omdat hij -buiten zijn schuld om- mij heeft verraden. Hij is namelijk stuk gegaan, terwijl we een stilzwijgende afspraak hadden om dat niet te laten gebeuren. Hij heeft het toch gedaan.

Dus gaan mijn oog en ik sinds deze week weer de hele medische mallemolen in. Dokter, specialist, misschien zelfs wel een chirurg. Het is best interessant allemaal hoor, die foto’s maken met contrastvloeistof (er waren tijden dat ik mij ernstig moest bezondigen aan niet nader te noemen geestverruimende substanties om de hallucinaties op te wekken die een dergelijke behandeling met zich mee kan brengen), misschien  wel weer een MRI er achteraan (ook een erg interessante ervaring kan ik je verzekeren) ..maar… Lees gerust door

Waar hang je uit?

To be or not to be
that’s the question unceasingly
but without you I would long to be yours to be
’cause without you I’m not a king
because without you it would never do
because I can’t think what life
would be like without you

you don’t love me yet
you don’t love me yet
I just won’t forget 
because you don’t love me
you don’t love me yet

Roky Erickson – You don’t love me yet

Zo langzamerhand begin ik het zwaar zat te worden, en de tijd is gekomen om mijn hart eens stevig te luchten. Waar hang je godverdomme uit?… Lees gerust door

Dagboek van een reiziger : fear and loathing in Chiang Mai

“Mit Kummer, und doch auch mit Lachen, gedachte er jener Zeit.”
~ Hermann Hesse, Siddhartha

Uit mijn notities:

 Vandaag was een goede dag. Chiang Mai is fantastisch, de stad ‘voelt’ als een kruising tussen Parijs en Amsterdam met een vleugje oosterse mystiek. Ik hou van deze stad!

Fear and loathing in Chiang Mai : volgens mij heb ik afgelopen nacht voor het eerst in mijn leven gehallucineerd van een voedselvergifting. En dan nu de ‘ham’vraag : waren het de paddestoelen of was het toch het vlees?

Op iedere plek waar ik kom ontmoet ik wel iemand die een onuitwisbare indruk weet achter te laten.

Lees gerust door

Dagboek van een reiziger : overpeinzingen, ontmoetingen en de nachttrein

 ¨Alles wat ik doe is om te weten wie ik ben.”

~ Simon Vinkenoog

Uit mijn notities :

Stof tot nadenken, met dank aan gespreksgenoot Patrick. We zaten tot diep in de nacht Changbiertjes te drinken en te praten over de zin van dit alles, toen ik op liet vallen dat ik in sommige opzichten nog erg worstel met mijn verleden, met wie ik was en sommige van de dingen die ik gedaan heb. Mijn relatie met R. speelt daar nog altijd een belangrijke rol in. Patrick keek mij alleen maar aan en zei “Misschien is het in veel opzichten wel noodzakelijk om eerst het negatieve te ervaren en te doorstaan eer je toe komt aan het positieve.

Lees gerust door

Dagboek van een reiziger: Dharma Bums onderweg naar Ayutthaya

I see a vision of a great rucksack revolution thousands or even millions of young Americans wandering around with rucksacks, going up to mountains to pray, making children laugh and old men glad, making young girls happy and old girls happier, all of ’em Zen Lunatics who go about writing poems that happen to appear in their heads for no reason and also by being kind and also by strange unexpected acts keep giving visions of eternal freedom to everybody and to all living creatures …
~Jack Kerouac, The Dharma Bums

Uit mijn notities :

Weer een item voor de bucketlist : in de 3e klasse met de trein van Bangkok naar Ayutthaya reizen.

Lees gerust door

Dagboek van een reiziger: Bangkok & beyond

In another moment Alice was through the glass, and had jumped lightly down into the Looking-glass room. The very first thing she did was to look whether there was a fire in the fireplace, and she was quite pleased to find that there was a real one, blazing away as brightly as the one she had left behind. “So I shall be as warm here as I was in the old room,” thought Alice: “warmer, in fact, because there’ll be no one here to scold me away from the fire. Oh, what fun it’ll be, when they see me through the glass in here, and can’t get at me!”… Lees gerust door

Dagboek van een reiziger: hemel en hel

We live together, we act on, and react to, one another; but always and in all circumstances we are by ourselves. The martyrs go hand in hand into the arena; they are crucified alone. Embraced, the lovers desperately try to fuse their insulated ecstasies into a single self-transcendence; in vain. By its very nature every embodied spirit is doomed to suffer and enjoy in solitude. Sensations, feelings, insights, fancies—all these are private and, except through symbols and at second hand, incommunicable. We can pool information about experiences, but never the experiences themselves. From family to nation, every human group is a society of island universes.Lees gerust door

Ayutthaya – De schoonheid van vergankelijkheid

This is the beginning and the end of the world right here. Look at those patient Buddhas lookin at us saying nothing.
― Jack Kerouac, The Dharma Bums

(Klik voor grooooot)

Als je de geijkte backpackersroute volgt van Bangkok naar Chiang Mai is Ayutthaya de perfecte eerste tussenstop. Ooit (rond 1350) gegrondvest als de nieuwe hoofdstad van het Siameese rijk na de val van Sokhuthai (waarover later vast nog een keer meer) , bevatte deze stad tijdens haar hoogtijdagen meer dan 400 tempels en duizenden boeddhabeelden. In 1767 is deze stad volledig met de grond gelijk gemaakt door de invallende Birmezen in een voor die tijd ongekende slachting, de stad had op dat punt rond een miljoen inwoners en was daarmee één van de grootste steden ter wereld.… Lees gerust door

Blokkade

Zeven maanden niets geschreven, zoveel ongezegd gelaten. Geen letter die op papier wil verschijnen, gedachtes die te vluchtig blijken om te verdichten tot woorden. Een moeizaam jaar vol kansen en teleurstellingen. De dood van een vriend. Een interessantere baan, die mij dwingt om beter te worden dan ik ben. Ontmoetingen, sommige onverwacht en hartverwarmend ; soms verwarrend en teleurstellend. Diepe gesprekken in het holst van de nacht, en samen de zon op zien komen in de ochtend. Muziek, veel. Soms ontroerend, dan weer opruiend of tot nadenken stemmend. Een oude held op het podium, mind blown.

En altijd dat knagende gevoel diep van binnen.… Lees gerust door

Opvolging

Er zijn van die momenten waarop het leven het nodig lijkt te vinden om je even in de spiegel te laten kijken. Van die momenten dat je opeens getroffen wordt door die flits van inzicht, momenten waarop je even stil staat. Het moment waarop je de grote rode pijl met het ‘u bevind zich hier’ label eindelijk vind. Er is veel veranderd in mijn leven in het afgelopen jaar, maar de meeste indruk maakt vooral de kwakkelende gezondheid van mijn moeder. Het is vreemd, maar soms is het alsof de verdrietige momenten die je als opgroeiende/volwassen man (mens) op je pad tegenkomt je meer lijken te vormen dan de mooie momenten die er tegenover staan.… Lees gerust door

Daarheen en weer terug: een experiment V

Terwijl ik genoot van mijn rit door de bergen richting Tursac reed besefte ik mij plots dat het hele doel -het thema zo je wil- van mijn reis volstrekt veranderd leek. Toen ik vertrok uit Maasbracht zat mijn hoofd vol met mooie plannen over een tocht in het spoor van de Tempeliers, wat best ironisch was gezien de gebeurtenissen in Noorwegen in de dagen na mijn vertrek. Het was overigens nog vreemder om alle commotie alleen maar in het Frans mee te krijgen waardoor ik eigenlijk geen idee had over wat er in en om Oslo had plaatsgevonden. Mont Saint-Michel was prachtig en indrukwekkend, maar er bleef iets knagen.… Lees gerust door

Daarheen en weer terug: een experiment

Zwijgend staar ik naar het licht dat de koplampen van mijn auto in de donkere Franse nacht werpen. De strepen schieten in een constant ritme voorbij terwijl in mijn oren het gesuis van de wind klinkt.

Rust.

Concentratie.

Ik heb geen specifiek doel voor ogen, alleen dat ik Mont Saint-Michel en de grot van Lascaux gezien wil hebben (klik gerust op die laatste, de site is de moeite meer dan waard!). Mont Saint Michel omdat ik recentelijk als bij toeval in de bestaansgeschiedenis van De Tempeliers terecht ben gekomen door het (her)lezen van dit boek ( klik ). En omdat :

Het is niet alsof er nog geen foto’s van Mont Saint-Michel bestaan, maar dit zijn mijn foto’s van Mont Saint-Michel.… Lees gerust door

Voor Alan

Vandaag zou Alan Turing 99 jaar zijn geworden. Turing was min of meer de vader van wat wij hebben leren kennen als de Pc, genoot enige bekendheid door het bedenken van de Turing machine en heeft tevens bijgedragen aan het kraken van de zogeheten Enigma code in de Tweede Wereldoorlog. Een genie in meerdere opzichten.

Toch heeft zijn levensverhaal meer gemeen met dat van Nikola Tesla dan dat van bijvoorbeeld Albert Einstein. Alan beging namelijk een grote zonde in het puriteinse Groot Brittanie van vlak na W.O.II :

In 1952 werd Turing gearresteerd wegens homoseksuele handelingen (die tot 1967 in Engeland voor mannen strafbaar waren, en waardoor hij door de geheime dienst als een veiligheidsrisico in verband met de hem bekende staatsgeheimen werd beschouwd) en veroordeeld tot ofwel een experimentele chemische castratie, ofwel een gevangenisstraf.

Lees gerust door

Het spiegelend evenbeeld

Wat is leven? Ogen die elkaar niet zien,
hout op hout de woede van het lichaam,
draaiend in het cirucusspel van heden.

Het is een straatnaam aan een huis,
de ogen rode tekens aan een voorhoofd,
terend op de gedachte aan gisteren:

‘Ik loop in zoveel duisternis
dat ik blind ben van vragen.
‘s Nachts de koele mist van de liefde
bij dag de godsdienst van het ademhalen’.

Terend op een wanhoop die morgen is:
alleen met anderen die alleen zijn,
samen met de eigen stem, die niet klinkt
in een wankel en vermoeid bestaan
waar geen geluid meer doordringt.

En ik die dit leven niet ken
ik, een toerist in eigen land,
vreemde voeding in mijn cellen,
vreemde rook in mijn mond.
Lees gerust door

Morgen zal nooit meer komen – III

Deel I , Deel II

De lach verdween langzaam van mijn gezicht en ik richtte mijn blik weer op de vlammen. “Soms vraag ik mij wel eens af of jij echte Liefde zou herkennen als het je overkwam. Ik weet het niet liefje ..” Onmiddellijk beet ik op mijn tong. NEE! Geen liefje, schatje of lieve verkleinwoordjes meer. Zij was mijn ex, iemand die mijn hart gebroken had. Keer op keer datzelfde patroon, en ik kon het haar niet eens kwalijk nemen. Ik voelde wel een diepe boosheid, verdriet. Die waren echter niet op haar als persoon gericht, ik hield nog steeds van haar.… Lees gerust door

De wereld van het lichaam

36 uur bezig, ~500 Km asfalt onder de wielen van mijn auto. Flaneren over de Wilhelmina kade, gluren bij Hotel New York, eten bij Ketelbinkie, genieten van de Rotterdamse skyline, en dan .. .eindelijk naar binnen. Hoewel ik al bekend was met Gunther von Hagens en zijn werk heb ik zijn beroemde/beruchte ‘ Bodyworlds ‘  tentoonstelling nog nooit eerder met eigen ogen gezien. Deze specifieke editie staat in het teken van ‘the cycle of life’ , een thema waar ik persoonlijk al een tijd mee aan het worstelen ben. Ben ik wel echt tevreden met het leven dat ik momenteel heb?… Lees gerust door

Morgen zal nooit meer komen – II

Kijkend naar het vuur dwaalden mijn gedachten als vanzelf naar de tijd die wij samen hadden doorgebracht. Zoveel herinneringen op zo’n korte tijd..bizar. We waren niet echt vaak bij elkaar geweest, maar we deelden een schat aan gezamenlijke momenten en verhaaltjes. Het was allemaal zo snel gegaan.. Hoewel ik geleerd heb om mij volledig aan een relatie of persoon over te geven (en dat ook nog niet eens sinds lang, eigenlijk pas sinds mijn avonturen in Zweden die elders op deze site gedocumenteerd staan) was dit pas de tweede keer in mijn leven dat ik voor mijzelf kon toegeven dat ik alles gegeven had wat er te geven viel.… Lees gerust door

Morgen zal nooit meer komen – I

Het was een ijskoude avond, een van de eerste avonden dat het kwik onder nul zou dalen deze winter. Ik stond rillend van de kou midden op de open plek in het bos die in de afgelopen jaren zoveel voor mij is gaan betekenen en keek naar de vuurplaats waar de opbrengst van mijn zoektocht naar brandhout klaar lag om in brand gestoken te worden.

Ik zocht in mijn jaszakken naar mijn onafscheidelijke doosje lucifers en besloot om nog even te wachten. Zij was er nog niet..en op een avond als deze was symboliek belangrijk. Woord en daad..intentie en symboliek. Ik zakte op mijn linkerknie en verschoof een van de aanmaakblokjes zodat deze recht onder wat twijgjes terecht kwam en blies een walm lucht in de avondkoude.… Lees gerust door