Ik vlieg door de lucht, er is een strakblauwe hemel en een prachtige zon. Om de één of andere reden moet ik denken aan Ierland, hoewel ik er nooit geweest ben. Ik land zachtjes op een groene berghelling, bedekt met gras en prachtige bloemen overal om mij heen. Er is iemand bij mij die ik goed ken maar nooit meer spreek. Zij steekt haar hand naar mij uit als ik geland ben, en wij omhelzen elkaar. Het voelt als een gelukkige hereniging na een veel te lange tijd. Ze draagt volledig witte kleding (helemaal niets voor haar overigens, maar dat terzijde) en ik lijk gekleed in een ceremonieeel gewaad van katoen, beige met een paars lint als riem.… Lees gerust door
Ik schrijf, dus ik denk dat ik besta