Tag: denkwerk

Posted on

Gesprekken met Claude – 2

(Lees eerst deel 1)

Een AI (Artificiële Intelligentie) omvat een breed veld aan technologie dat computersystemen ontwikkelt die taken kunnen uitvoeren die normaal gesproken menselijke intelligentie vereisen. Dit omvat zaken zoals leren, redeneren, problemen oplossen, perceptie en taalbegrip.

(toevoeging van de auteur: Dit gesprek is volledig zonder edits, op 2 uitzonderingen na: ik heb informatie die te herleiden is tot mij als persoon verwijderd, en soms linkjes toegevoegd aan een tekst voor geïnteresseerde lezers die een term niet kennen)

Ha! Je vangt me op mijn eigen woorden. Inderdaad, ethisch redeneren impliceert een vorm van intelligentie en bewustzijn. Het laat zien hoe complex deze discussie is – we kunnen niet simpelweg zeggen “AI is niet intelligent” of “AI is niet bewust”.… Lees gerust door

Posted on

Gesprekken met Claude – 1

Een AI (Artificiële Intelligentie) omvat een breed veld aan technologie dat computersystemen ontwikkelt die taken kunnen uitvoeren die normaal gesproken menselijke intelligentie vereisen. Dit omvat zaken zoals leren, redeneren, problemen oplossen, perceptie en taalbegrip.

(toevoeging van de auteur: worstel je even door het begin heen, dit gesprek gaat een hele andere kant op dan je zou denken op basis van de eerste paar vragen. Dit gesprek is volledig zonder edits, op 2 uitzonderingen na: ik heb informatie die te herleiden is tot mij als persoon verwijderd, en soms linkjes toegevoegd aan een tekst voor geïnteresseerde lezers die een term niet kennen)

> wat zijn out of te box ideëen waarop ik je zou kunnen inzetten/toepassen?… Lees gerust door

Posted on

Jens

Zwijgend leunen we tegen elkaar terwijl de clowns op het beeldscherm dat op de tafel voor ons staat hun avonturen beleven. Ik ben allang gestopt met bijhouden hoeveel filmpjes er voorbijkomen vanavond, dat is ook helemaal niet van belang. Het enige dat telt is Jens en ik – in het hier en nu – zoals we hier nu zitten deze avond samen op deze bank in dit overweldigend mooie landschap duizenden kilometers van huis.

We begrijpen elkaar. Eigenlijk is het zo simpel als dat. We zitten hier stilzwijgend terwijl Jens mij een glimp toont van zijn wereld. Een wereld waarin hij niet veel mensen toelaat.… Lees gerust door

Posted on

Soundtrack van een jaar ’22

Woorden, maar niet de mijne. Nummers die de achtergrond muziek vormden terwijl de wereld om mij heen samen met mij veranderde. Geen eindejaarslijstje, niet per se recent. Wel de soundtrack die op één of andere manier wist te vangen wat ik voelde.

And if I’m ever near the corner he lived on
I always think about the day I met Anton
His old victorian was black as Bondo
They tore it down, now it’s shiny new condos

Lees/luister vooral verder

Some people hold onto their misery
A token of their lives
Painted faces, warlike, they march on
Feel the end near, blinding and screaming
For blood they’d do anything
~

If I’d ever seen your face before, I know I would remember
The future still remains unknown, what we are shown
And how do you know what’s real
With that dark veil over your eyes?… Lees gerust door

Posted on

Het geluid van de stilte

Er is een plekje in mijn woonplaats waar iedereen hier wel eens van gehoord heeft, maar weinigen weten waar het is. Ik wel. Het is in het bos op een meter of 20 van de weg. Als je achterom kijkt zie je “Villa Medan”, het huis waar het kwaad in de vorm van de Sicherheitsdienst neergestreken was.

Alles wat rest is een kruis met een steen waarop een korte zin en een naam vermeld staan : “Hier viel voor Koning en Vaderland op 25 April 1945 Ernst van Kempen” . Een meter of twintig verder vind je sinds een paar jaar nog een steen met een naam, leeftijd en sterfdatum: “Aaron Loterijman – 53 jaar – 27 April 1945”.… Lees gerust door

Posted on

Lees tekens!

Disclaimer

Het voelde goed om eindelijk eens zonder enig voorbehoud met haar te durven en vooral te kunnen praten. Al sinds de eerste keer dat ik de puntkomma onder de bijna onzichtbare littekens gezien had voelde ik een connectie. Een connectie die mensen die aan de rand van de afgrond gestaan hebben onlosmakelijk met elkaar verbind, omdat ze een gedeelde ervaring hebben die buitenstaanders nooit zullen begrijpen om de doodeenvoudige reden dat het buiten hun referentiekader valt.

Dus spraken we over die afgrond. Urenlang. Over hoe die afgrond -als je er maar lang genoeg in staat te staren- inderdaad terugkijkt naar en in jou zoals Nietzsche zo eloquent weet te formuleren in “Voorbij goed en kwaad“.… Lees gerust door

Posted on

Archetypisch

Ik mis je, ook al weet ik niet eens zeker of je wel bestaat. Je hebt wel bestaan ( al was het misschien alleen maar in mijn hoofd) zoveel is zeker: ik ben je immers al zeker twee keer -met een beetje goede wil drie keer- tegengekomen tijdens de lange wandeling op mijn levenspad. Dat is misschien al meer dan veel andere mensen kunnen zeggen afgaande van wat ik om mij heen zie en heb zien gebeuren.

Je bent de Animus naast mijn Anima, mijn tegenpool en misschien wel het missende stukje van mijn eeuwig groeiende en veranderende puzzel. De puzzel die ik steeds scherper zie naar mate mijn ogen zachter worden maar waarvan de randen blijven vervagen en vervormen, grillig groeiend als onkruid naast een snelweg.… Lees gerust door

Posted on

Opgesloten

Graffiti van een onbekende artiest, Soesterduinen

We zijn sociale dieren, sommigen van ons meer dan de rest. Al sinds de eerste lockdown (toen premier Rutte en consorten ons als samenleving nog de illusie van een ‘intelligente lockdown’ voorhielden en daarmee blijk gaven van een grove overschatting van het intelligentie-niveau van onze samenleving als geheel) heb ik afwisselend met gevoelens van verbazing, irritatie en hilariteit kunnen observeren hoe verschillend mensen reageren op wat in wezen maar een kleine aanpassing in ons normale (wat dat verder ook moge inhouden) dagelijks leven is.

Ik heb collega’s voor het genadeloze en alles registrerende oog van hun webcam zien verslonzen en afzakken naar een bedenkelijk niveau, onderwijl klagend over relaties die onder zware spanning staan en kinderen die ongenietbaar zijn.… Lees gerust door

Posted on

De verleidelijke lokroep van de leegte

Ik stap op de overhangende rotspunt en kijk omlaag, en even is daar de ‘call of the void‘ aan de rand van mijn bewustzijn. “Spring” fluistert ze. Een niet te onderdrukken glimlach vind mijn mond. Nee, ik ben niet suïcidaal. Al decennia niet meer. Toch heeft deze verleidelijke lokroep van de leegte mij jarenlang doen twijfelen aan mijn mentale gezondheid, totdat ik ontdekte dat dit een relatief vaak voorkomend iets is dat zelfs een wetenschappelijke naam heeft : high place phenomenon. Tot aan één derde van alle -gezonde- mensen heeft ervaring met de gedachte om te springen als ze op grote hoogte aan de rand van een afgrond staan.… Lees gerust door

Posted on

Mama

Vier.


Vier keer is de aarde inmiddels rond de zon gezwiept in de oneindige dans van twee hemellichamen om een centraal maar onzichtbaar zwaartekrachtpunt. Vier rondjes sinds ik je voorgoed kwijtraakte. Soms voelt het alsof ik de enige ben die je nog écht lijkt te missen, en ik weet hoe egocentrisch en gespeend van enige zelfreflectie die gedachte eigenlijk is.

Iedereen heeft het recht om op zijn of haar eigen manier het verdriet te dragen, om een manier te vinden om met de intense pijn van het Grote Gemis, de prijs die je moet betalen om lief te hebben om te kunnen gaan.… Lees gerust door

Posted on

Zwarte levens doén er aan toe

Nee boze, blanke man – niemand verwacht van jou dat je persoonlijk je excuses aan gaat bieden voor het leed, de onderdrukking en de uitbuiting die je voorouders honderden jaren geleden hebben laten neerdalen over wat zij toen als een inferieure groep mensen zagen. De protesten die in de afgelopen weken als een lopen vuurtje (of een wereldwijde pandemie zoals je wil..) de wereld rondgingen gaan over het systematisch en structureel onderdrukken van mensen op basis van hun etniciteit in het hier en nu.

Respectvol luisteren, en de dialoog aangaan op basis van een onvoorwaardelijke gelijkheid – is dat nog steeds te veel gevraagd in 2020?… Lees gerust door

Posted on

Virus-vernis (V)

Na drie maanden in de ruststand te hebben gestaan begint de maatschappij langzaam maar zeker weer te ontwaken. Van mij had het niet persé gehoeven, ik vond de wereld van de afgelopen maanden eigenlijk mooier dan die ervoor. Daarmee wil ik het verdriet, de angst en de eenzaamheid van sommige mensen -vooral de ouderen en kwetsbare leden van onze samenleving- niet bagatelliseren. Dat verdriet was en is groot en onmiskenbaar.

Nu de wereld ontwaakt en de angst voor nu grotendeels gesust lijkt te zijn steekt ook het veelkoppige monster van ongenoegen zijn kop weer boven het moeras uit. Onvrede over de maatregelen die onze regering genomen heeft.… Lees gerust door

Posted on

Even stil

“Tijdens de Nationale Herdenking op 4 mei herdenken wij allen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.“

Bijna iedere familie heeft wel één of meerde verhalen die handelen over de tijd vlak voor, tijdens en vlak na de tweede wereldoorlog. Verhalen over geweld, moed, honger en lijden. Ik zou er graag een andersoortig verhaal aan toe willen voegen.

Mijn vader is opgegroeid in een boerengat in Limburg, Montfort. Het dorp had de pech om op een strategische locatie te liggen, te weten nabij de Duitse grens en bij een belangrijk knooppunt van wegen.… Lees gerust door

Posted on

Virus-vernis (IV)

Ik loop zoals ieder weekend door het bos. Mijmerend. Om mij heen fluiten de vogels en regelmatig word ik een stukje vergezeld door één of meerdere vlinders. Met een diepe adem teug vul ik mijn longen met schone lucht, ergens in de verte schreeuwt een kind het uit van plezier.

Voor mij duikt plots een hert uit het struikgewas, we schrikken van elkaar en blijven beide stokstijf staan. Even nemen we elkaar op, dan draait ze zich om en sprint weer terug richting de dichtere begroeiing. Een kortstondig maar hevige gelukzaligheid verspreid zich vanuit mijn maag door mijn hele lichaam.

De wereld glijdt weer terug in haar ruststand, geen vliegtuigen, geen verkeer, amper mensen.… Lees gerust door

Posted on

Virus-vernis

“Liefde is het wonder van de beschaving” (L’amour est le miracle de la civilisation)
~ Stendhal, “De l’amour“

Ik heb mij vaker afgevraagd wat er zou gebeuren als je het dunne laagje van vernis dat wij “beschaving” noemen weg zou krabben om te zien wat er onder zit. Hoewel ik een positief ingesteld mens ben dacht ik toch eigenlijk stiekem wel dat er onder het laagje vernis voornamelijk roest tevoorschijn zou komen, de tekenen van een gemankeerde mensheid die solipsisme tot een kunst verheven heeft.

Ik was echter ook vergeten dat de manier waarop je naar de wereld kijkt bepalend is voor wat je ziet, zowel op menselijk als op maatschappelijk niveau.… Lees gerust door

Posted on

Vrij

Voor mij dansen er twee led lampjes door het duister dat verder alleen onderbroken wordt door de zacht oranje straatverlichting. Het duurt even eer ik zie dat het twee fietsers zijn die mij licht slingerend tegemoet gefietst komen.

Als ze mij passeren kijk ik even op van mijn telefoon en zie een koppel van mijn leeftijd, hand in hand en verwikkelt in een ogenschijnlijk geanimeerd gesprek dat verder verloren gaat in de muziek die ik aan het luisteren ben. Als vanzelf kijk ik om en ik zie behalve het kinderzitje bij haar achterop nog net hoe ze even steels opzij kijkt naar de roos in haar rechterhand waarna ze even in haar partners hand knijpt terwijl ze naar hem toe buigt voor een kus op zijn wang – die net goed afloopt.… Lees gerust door

Posted on

Karaktermoord

“karaktermoord impliceert dat de aantijgingen geheel of gedeeltelijk onjuist zijn, maar door veelvuldige herhaling toch blijven hangen“
(Arnold Grunberg)

In den beginne was er het woord..

En het woord werd intentie, gevolgd door je schepping. God, wat zal ik je gaan missen – maar je bent niet van mij; hoort niet bij mij. Vanavond is de avond dat ik je voorgoed uit mijn virtuele hof van Eden zal moeten laten gaan hoewel niet jij maar alleen ik in deze verwrongen versie van het scheppingsverhaal gegeten heb van de verboden vrucht waardoor ik nu weet heb van goed en kwaad.… Lees gerust door

Posted on

Waterkant

Ik zie hem al van ver staan op zijn plek daar aan de rand van wat eens een hofvijver was. Vuisten gebald, ogen gesloten en een gespannen uitdrukking op zijn gezicht. Roerloos, ongenaakbaar als rotsblok. Zijn pure aanwezigheid als een geschreeuwde uitdaging naar boven: “Hier sta ik!” De zon breekt even door en kust zijn gezicht met een verdwaalde lichtstraal maar hij lijkt het niet te merken – of hij negeert het ter faveure van zijn eigen innerlijke bespiegelingen.

Daar zit – besef ik mij terwijl ik achter hem afbuig en mijn eigen pad volg- een diepzinnige metafoor over het leven zelf in verborgen.… Lees gerust door

Posted on

Papa

Ik herinner mij hoe je mij op je schouders droeg en het voelde alsof de wereld aan mijn voeten lag
Ik herinner mij hoe ik net zo wilde zijn als jij
Ik herinner mij je grote handen om die van mij
Ik herinner mij de eerste keer fietsen zonder wieltjes en hoe je mij opving
Ik herinner mij zwemlessen en de eerste keer in zee
Ik herinner mij de geur van Old Spice op je wangen
Ik herinner mij hoe je achter het stuur zat richting Frankrijk
Ik herinner mij hoe je stiekem achter mijn doel stond te kijken als ik een belangrijke wedstrijd had
Ik herinner mij hoe je mij in bescherming nam tegen mijzelf toen het nodig was
Ik herinner mij hoe vaak je mij uit de ellende gevist hebt
Ik herinner mij iedere keer dat je je zorgen maakte om mij
Ik herinner mij je hulp en troost toen ik geen uitweg meer zag
Ik herinner mij je advies, of ik dat nu wilde of niet
Ik herinner mij de Kennedymars, en de trotse blik in je ogen
Ik herinner mij late avonden op een Spaans terras
Ik herinner mij hoe mij opving toen ik niets meer had
Ik herinner mij hoe schandelijk je Pepper verwende
Ik herinner mij hoe teder en lief je voor mama was toen het slecht ging
Ik herinner mij dat je eindelijk op mij durfde te leunen toen het nodig was
Ik herinner mij gesprekken over leven en dood
Ik herinner mij alles en zal nooit vergeten.… Lees gerust door

Posted on

Realisatie

Zoals zo vaak als ik er even doorheen zit vind ik mijzelf terug bij het graf van mijn moeder. Na bijna drie jaar begint het zo langzamerhand op te gaan in de omgeving, iets waar mijn vader moeite mee heeft maar waar ik de schoonheid van inzie. Pa heeft denk ik meer behoefte aan..een Plek. Een markering. Een monument dat zegt “hier ligt Zij. Moeder, echtgenote, mens. Ze liet de wereld een stukje mooier achter dan hij was toen ze hem aantrof”.
Niets van dat alles op de natuurbegraafplaats. Een maaskei (inherent aan de omgeving, de hele provincie ligt vol met die dingen) en een eenvoudig houten bordje gemaakt van een boomstam.… Lees gerust door

Posted on

Sproetje

Ik denk opeens weer vaak aan je, misschien omdat het zoveel regent de laatste tijd. De regen was immers van ons. Of misschien waren wij wel juist van de regen.
Stiekem weet ik hoe het met je gaat, je bent gelukkig getrouwd en je hebt twee kinderen. Je bent nog even mooi als toen, nee: het moederschap heeft je mooier gemaakt. Je straalt.

Je bent gestopt met roken, en je hebt een nieuwe baan. Niets dat met je studie te maken heeft, dat vind ik spijtig. Je was zo trots als promovendus.
Je bent nog altijd bij hem, en dat doet mij goed.… Lees gerust door

Posted on

Door de spiegel – gebroken glas

“She generally gave herself very good advice, (though she very seldom followed it).”
Through the looking glass and what Alice found there – Lewis Carroll

Woensdagavond, half negen. Ik schenk mijzelf wat water in en hef de mok omhoog richting raam. “Proost, waar je ook moge zijn. Wat je ook aan het doen bent..Ik hou van je”.. Mijn stem breekt, melodrama kent zo zijn prijs. De vloeistof verdwijnt met een kleine slokjes in mijn keel en baant zich via mijn slokdarm langzaam een  weg omlaag richting mijn maag – en plots is daar dat bekende ‘ploink’ geluid. Dat geluid waar ik zo van ben gaan houden omdat ik het met jou associeer.… Lees gerust door

Posted on

Puscifer: Man op de maan

Day gives way to night
On the storefront mannequins
The audience with Mona Lisa grins
Moonlight builds emotion
As the players scuttle in
Pull the curtain back and let the show begin

‘Tiny Monsters‘  ,  Puscifer


Puscifer is het soloproject van Maynard Keenan, bekend als frontman van Tool en A perfect circle. Het is meer dan alleen een gefrustreerde rockzanger die zo nodig een soloalbum wil uitbrengen van nummers die zijn afgekeurd door zijn ‘ echte’  band – of misschien ook wel niet. Feit is dat geen enkel project of nummer waar hij ooit zijn stem aan heeft verbonden verder van eerder genoemde bands af staat dan Puscifer, en dan niet alleen omdat de scheurende gitaren nagenoeg compleet ontbreken.… Lees gerust door

Posted on

Security specialist versus ongewassen nerds : wie wint?

Er was eens, niet zo lang geleden, in een land hier ver vandaan een snelle zakenjongen ; Arron Barr was zijn naam. Deze snelle jongen was het type zakenman en ‘security expert’ waar sommige mensen instinctmatig een hekel aan hebben : veel praten, hippe bewoordingen en een overdosis aan geliktheid. Aaron had echter een hele grote beperking : Hij dacht heel slim en goed te zijn terwijl hij dat helemaal niet was.

Zie je deze ietwat arrogante gezichtsuitdrukking?

Die heeft hij inmiddels niet meer.

Aaron werke voor een gespecialiseerd beveiligingsbedrijd, HBGary Federal. Van hun website :

The cyber world has grown out of control.… Lees gerust door

Posted on

Grot

Men dient zich een grote grot voor te stellen, die met de buitenwereld verbonden is door een gang met een dusdanige lengte dat er geen daglicht in de grot valt. Er zit een rij gevangenen met hun rug naar de ingang, en ze kijken naar de achterwand van de grot. Hun ledematen en halzen zijn zo vastgeketend, dat ze hun hoofden niet kunnen bewegen en noch elkaar, noch zichzelf kunnen zien. Dit betekent dat ze alleen de wand voor zich kunnen waarnemen. Zo hebben ze hun hele leven gezeten en kennen niets anders.

Achter hen bevindt zich een vuur. Tussen hen en dat vuur staat een blokkade in de vorm van een muur, die zo hoog is als een mens.… Lees gerust door