Ik heb lang na zitten te denken of ik dit wel echt wilde gaan posten, maar zoals je ziet/leest : dat wilde ik echt. Omdat het een verhaal is dat vertelt mag, nee : moet! worden. Omdat ik niet wil dat Chantal behalve dood ook nog vergeten zal zijn… Pas dan zal ze namelijk echt niet meer bestaan.
—*—*—*—
“Jij ook hier?” Enigszins verward en beneveld keek ik omhoog. Mijn ogen zagen bruine leren laarsjes, een strakke vaalgrijze spijkerbroek met daar overheen een lang zwart shirt en een suède-leren jas. Ik kende haar..god wat was haar naam ook al weer? Terwijl mijn benevelde bewustzijn op zoek ging naar een naam die zou passen bij haar gezicht knikte ik vaagjes.… Lees gerust door