Dagboek van een reiziger : overpeinzingen, ontmoetingen en de nachttrein

 ¨Alles wat ik doe is om te weten wie ik ben.”

~ Simon Vinkenoog

Uit mijn notities :

Stof tot nadenken, met dank aan gespreksgenoot Patrick. We zaten tot diep in de nacht Changbiertjes te drinken en te praten over de zin van dit alles, toen ik op liet vallen dat ik in sommige opzichten nog erg worstel met mijn verleden, met wie ik was en sommige van de dingen die ik gedaan heb. Mijn relatie met R. speelt daar nog altijd een belangrijke rol in. Patrick keek mij alleen maar aan en zei “Misschien is het in veel opzichten wel noodzakelijk om eerst het negatieve te ervaren en te doorstaan eer je toe komt aan het positieve.

Lees gerust door

Dagboek van een reiziger: Dharma Bums onderweg naar Ayutthaya

I see a vision of a great rucksack revolution thousands or even millions of young Americans wandering around with rucksacks, going up to mountains to pray, making children laugh and old men glad, making young girls happy and old girls happier, all of ’em Zen Lunatics who go about writing poems that happen to appear in their heads for no reason and also by being kind and also by strange unexpected acts keep giving visions of eternal freedom to everybody and to all living creatures …
~Jack Kerouac, The Dharma Bums

Uit mijn notities :

Weer een item voor de bucketlist : in de 3e klasse met de trein van Bangkok naar Ayutthaya reizen.

Lees gerust door

Dagboek van een reiziger: Bangkok & beyond

In another moment Alice was through the glass, and had jumped lightly down into the Looking-glass room. The very first thing she did was to look whether there was a fire in the fireplace, and she was quite pleased to find that there was a real one, blazing away as brightly as the one she had left behind. “So I shall be as warm here as I was in the old room,” thought Alice: “warmer, in fact, because there’ll be no one here to scold me away from the fire. Oh, what fun it’ll be, when they see me through the glass in here, and can’t get at me!”… Lees gerust door

Dagboek van een reiziger: hemel en hel

We live together, we act on, and react to, one another; but always and in all circumstances we are by ourselves. The martyrs go hand in hand into the arena; they are crucified alone. Embraced, the lovers desperately try to fuse their insulated ecstasies into a single self-transcendence; in vain. By its very nature every embodied spirit is doomed to suffer and enjoy in solitude. Sensations, feelings, insights, fancies—all these are private and, except through symbols and at second hand, incommunicable. We can pool information about experiences, but never the experiences themselves. From family to nation, every human group is a society of island universes.Lees gerust door

Ko Payam – landing in het paradijs

By having good memories on every place you just visit, you are building paradise in your own heart and your life.

―  Toba Beta

Dit is het punt waar mijn eigenlijke reisverslag en mijn persoonlijke bespiegelingen uiteindelijk samenvallen en in elkaar samenvloeien in mijn notebook. Ik heb er voor gekozen om deze te scheiden in de posts die ik tot nu toe gemaakt heb, omdat mijn reis door Thailand eigenlijk ook daadwerkelijk bestond uit twee reizen in één, de reis van mijn fysieke ik en mijn ratio, versus mijn zielereis en emoties. Voor nu ga ik deze even gescheiden houden, aangezien mensen die op zoek zijn naar informatie en foto’s die met Thailand te maken hebben niet persé opgezadeld hoeven te worden met mijn zieleroerselen, en de mensen die daadwerkelijk interesse hebben in mijn persoonlijke belevenissen hoeven niet persé door honderden woorden aan indrukken en geschiedenislessen heen te scrollen.… Lees gerust door

Sukhothai – vergaan maar niet vergeten

The stones here speak to me, and I know their mute language. Also, they seem deeply to feel what I think. So a broken column of the old Roman times, an old tower of Lombardy, a weather- beaten Gothic piece of a pillar understands me well. But I am a ruin myself, wandering among ruins.

Heinrich Heine

Sukhothai was de bakermat van wat wij nu kennen als de Thaise beschaving ( gegrondvest in of rond 1238), een luisterrijke stad  die -net als Ayutthaya- uiteindelijk met de grond gelijk gemaakt is door binnenvallende vijandige volkeren. Dit rijk was tevens het beginpunt van het Boeddhisme als staatsgodsdienst (correcter zou zijn : levensovertuiging) zoals  in het tegenwoordige Thailand nog steeds het geval is.Eendachtig… Lees gerust door

Chiang Mai – oase in het noorden

Not all those who wander are lost.”
― J.R.R. Tolkien, The Fellowship of the Ring

Na de historische luister van Ayutthaya vormt het contrast van de bruisende levendigheid van de 2e stad in Thailand een mooie afwisseling. Een korte beschrijving :

Chiang Mai of Chiengmai (เชียงใหม่), is de hoofdstad van de provincie Chiang Mai. De plaats ligt zo’n 700 km ten noorden van Bangkok tussen de hoogste bergen van het land. De rivier de Ping stroomt door de stad en is een zijrivier van de Menam.

De laatste jaren is de stad in hoog tempo gemoderniseerd, maar is niet zo’n wereldstad zoals Bangkok dat is.Lees gerust door

Ayutthaya – De schoonheid van vergankelijkheid

This is the beginning and the end of the world right here. Look at those patient Buddhas lookin at us saying nothing.
― Jack Kerouac, The Dharma Bums

(Klik voor grooooot)

Als je de geijkte backpackersroute volgt van Bangkok naar Chiang Mai is Ayutthaya de perfecte eerste tussenstop. Ooit (rond 1350) gegrondvest als de nieuwe hoofdstad van het Siameese rijk na de val van Sokhuthai (waarover later vast nog een keer meer) , bevatte deze stad tijdens haar hoogtijdagen meer dan 400 tempels en duizenden boeddhabeelden. In 1767 is deze stad volledig met de grond gelijk gemaakt door de invallende Birmezen in een voor die tijd ongekende slachting, de stad had op dat punt rond een miljoen inwoners en was daarmee één van de grootste steden ter wereld.… Lees gerust door

Bangkok – een overlevingsgids

De stad van engelen, de grote stad, de woonplaats van de Smaragdgroene Boeddha, de ondoordringbare stad van de god Indra, de grote hoofdstad van de wereld die met negen kostbare edelstenen is begiftigd, de gelukkige stad, rijk aan een enorm Koninklijk Paleis dat de hemelse woonplaats gelijkt waar de gereïncarneerde god regeert, een stad die door Indra is gegeven en die door Vishnukarn is gebouwd.

(Nederlandse vertaling van de officiële naam van Bangkok : Krung Thep Mahanakhon Amon Rattanakosin Mahinthara Ayuthaya Mahadilok Phop Noppharat Ratchathani Burirom Udomratchaniwet Mahasathan Amon Piman Awatan Sathit Sakkathattiya Witsanukam Prasit , vaak afgekort tot ‘Krung Thep’)

Bron : Wikipedia

Toen ik begin Februari voet aan de grond zette op Suvarnabhumi Airport ( internationale code : BKK) had ik geen idee van wat mij te wachten stond.… Lees gerust door

Thailand – een eerste (verpletterende) indruk

Zonsondergang in het aardse paradijs (Ko Payam)

Thailand, dat is

Geript worden door een TukTukdriver in Bangkok,

Onverwachte reisgenoten treffen in Ayutthaya,

Met verwondering toekijken hoe de zon daalt achter een eeuwoude ruïne,

Niet kunnen slapen in de nachttrein naar Chiang Mai terwijl de kilometers netjes in afgemeten hoeveelheden staal onder je doorflitsen

Tijdens een dienst gaan zitten in een tempel en voelen hoe het Nirwana zich over je heen vleidt als een laken van zijde,

Vol ontzag wandelen door de resten van wat eens het religieuze centrum van Sukhothai was,

Dat éne geniale restaurantje aan de overkant van de straat,

Om half zes ‘s ochtends met je slaperige hoofd uit de nachtbus naar Ranong gesmeten worden waarna je wordt opgevangen door een hyperactieve en veel te wakkere TukTuk driver

Met 20 man in een voertuig dat op z’n hoogst geschikt is voor 10 in het schemerduister van een voorzichtig opkomende zon door de straten van een slaperig stadje scheuren

In een speedboot over de golven scheren op weg naar je volgende bestemming,

Achterop een brommer een tropisch eiland doorkruisen,

Teveel Chang biertjes drinken en praten over de zin van het leven,

‘s Ochtends vroeg zó uit je bungalow de Indische oceaan inrollen aan de kust van het paradijselijke Ko Payam,

Mojito’s drinken op het strand,

‘s nachts in je eentje met op de achtergrond de rollende oceaangolven op het strand zitten te huilen omdat je je hondje zo verdomde erg mist waarna er plotseling een teefje met twee pups opduikt en tegen je aan komt liggen als een warme deken van troost en liefde,

Met een pas verworven vriend ietwat aangeschoten al gitaarspelend en zingend over het strand zwalken opzoek naar ‘lekkere mädchens’ [sic] terwijl een spontaan een dronkemanslied ontstaat,

Je rug gruwelijk verbranden tijdens je eerste snorkelduik waarna je dagen lang je tshirt moet aanhouden,

Het zachte geluid van Goa Trance van het feestje bij de buren dat je in slaap wiegt,

Dit opschrijven zittend op een bamboeterras in de schaduw van een Palmboom,

Dát is Thailand.

Pepper

Soms schieten woorden te kort.

Ze schieten zeker tekort in de situatie waarin ik mij nu bevind.. Aan de ene kant is er het gevoel van verwachting, de opwinding van een sprong in het onbekende. Aan de andere kant ben ik verdoofd van verdriet, het voelt alsof er een stukje van mijn ziel wreed afgescheurd is door een boosaardige kracht. Maar ik was het zelf. Ik heb zelf de beslissing genomen, ik heb zelf met mijn allerbeste vriend op mijn schoot en in mijn armen afgewacht totdat ik zijn laatste ademteug uit zijn oude, vermoeide lijf voelde ontsnappen. Na bijna 13 jaar samen ben ik nu dan toch écht alleen, en is er alleen nog die lege plek in mijn hart en in mijn huis waar mijn hondje altijd zat.… Lees gerust door

Blokkade

Zeven maanden niets geschreven, zoveel ongezegd gelaten. Geen letter die op papier wil verschijnen, gedachtes die te vluchtig blijken om te verdichten tot woorden. Een moeizaam jaar vol kansen en teleurstellingen. De dood van een vriend. Een interessantere baan, die mij dwingt om beter te worden dan ik ben. Ontmoetingen, sommige onverwacht en hartverwarmend ; soms verwarrend en teleurstellend. Diepe gesprekken in het holst van de nacht, en samen de zon op zien komen in de ochtend. Muziek, veel. Soms ontroerend, dan weer opruiend of tot nadenken stemmend. Een oude held op het podium, mind blown.

En altijd dat knagende gevoel diep van binnen.… Lees gerust door

Herdenking

“Tijdens de Nationale Herdenking op 4 mei herdenken we allen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.”


Mijn naam is Auke Siebe Dirk
Ik ben vernoemd naar mijn oudoom Dirk Siebe
Een jongen die een verkeerde keuze heeft gemaakt

Koos voor een verkeerd leger
Met verkeerde idealen
Vluchtte voor de armoede
Hoopte op een beter leven

Geen weg meer terug
Als een keuze is gemaakt
Alleen een weg vooruit
Die hij niet ontlopen kan
Vechtend tegen Russen
Angst om zelf dood te gaan
Denkend aan thuis
Waar Dirk z’n toekomst nog beginnen moet
Zijn moeder is verscheurd door de oorlog
Mama van elf kinderen, waarvan vier in het verzet zitten
En een vechtend aan het oostfront
Alle elf had ze even lief

Dirk Siebe kwam nooit meer thuis

Mijn naam is Auke Siebe Dirk
Ik ben vernoemd naar Dirk Siebe
Omdat ook Dirk Siebe niet vergeten mag worden.
Lees gerust door

Opvolging

Er zijn van die momenten waarop het leven het nodig lijkt te vinden om je even in de spiegel te laten kijken. Van die momenten dat je opeens getroffen wordt door die flits van inzicht, momenten waarop je even stil staat. Het moment waarop je de grote rode pijl met het ‘u bevind zich hier’ label eindelijk vind. Er is veel veranderd in mijn leven in het afgelopen jaar, maar de meeste indruk maakt vooral de kwakkelende gezondheid van mijn moeder. Het is vreemd, maar soms is het alsof de verdrietige momenten die je als opgroeiende/volwassen man (mens) op je pad tegenkomt je meer lijken te vormen dan de mooie momenten die er tegenover staan.… Lees gerust door

Neefje

Ik ben niet echt een familiemens, dit zal weinig mensen die mij persoonlijk kennen verbazen. Toch ontkom ook ik er niet aan om af en toe tijd door te brengen met de mensen met wie ik door een bloedband -maar niet veel meer- verbonden ben. Het is niet dat ik een hekel aan ze heb, verre van dat, het is eerder dat we zo weinig zaken gemeen hebben dat ik eigenlijk niet de tijd en moeite wil investeren in het onderhouden van een meer dan oppervlakkige band. Afgelopen Zondag vierde mijn moeder haar verjaardag, typisch zo’n gelegenheid waarbij je de rest van je familie nog eens tegen het lijf loopt.… Lees gerust door

Guy Fawkes, V for Vendetta en meer

Vandaag is de 406e sterfdag  van Guy Fawkes. Veel mensen kennen alleen de inmiddels beroemde/beruchte maskers waar de leden van Anonymous zich zo graag achter verschuilen, een enkeling herinnert zich misschien nog de film ‘V for Vendetta’. Het is niet geheel toevallig dat Anonymous voor het Fawkes masker als symbool gekozen heeft, en dat heeft zowel te maken met de historische figuur Fawkes als die (overigens erg interessante!) film.

Eerst even een korte geschiedenisles met betrekking tot Guy Fawkes :

Guy Fawkes, ook wel Guido Fawkes, (York, 13 april 1570 – Londen, 31 januari 1606) was een Engels militair. Hij is bekend geworden wegens zijn rol in de samenzwering om koning Jacobus I te vermoorden. 

Lees gerust door

Daarheen en weer terug: een experiment V

Terwijl ik genoot van mijn rit door de bergen richting Tursac reed besefte ik mij plots dat het hele doel -het thema zo je wil- van mijn reis volstrekt veranderd leek. Toen ik vertrok uit Maasbracht zat mijn hoofd vol met mooie plannen over een tocht in het spoor van de Tempeliers, wat best ironisch was gezien de gebeurtenissen in Noorwegen in de dagen na mijn vertrek. Het was overigens nog vreemder om alle commotie alleen maar in het Frans mee te krijgen waardoor ik eigenlijk geen idee had over wat er in en om Oslo had plaatsgevonden. Mont Saint-Michel was prachtig en indrukwekkend, maar er bleef iets knagen.… Lees gerust door

Daarheen en weer terug: een experiment IV

De ongeëvenaarde, machtigste sprong ooit gemaakt in de schilderkunst, en tevens een van de Grote Geheimen in de geschiedenis van de scheppende mens. Ongesigneerd en in tijdsluiers gehuld. Hoe dit in tekst te vangen? Hoe meer je er over leest hoe meer het besef groeit dat we niets weten over de mensen die dit hebben gemaakt. Alleen dat de inspiratie en verbeeldingskracht daar in die grot, 17000 jaar geleden, ongekend moet zijn geweest.

( Spinvis )

Uiteraard heeft Erik het hier over de grot van Lascaux, die magische plek in de Dordogne waar de kunst van de Cro Magnon mens nog altijd zichtbaar is.… Lees gerust door

Daarheen en weer terug: een experiment III

Een dag on the road in foto’s :

Roads go ever ever on,
Over rock and under tree,
By caves where never sun has shone,
By streams that never find the sea:

Over snow by winter sown,
And through the merry flowers of June,
Over grass and over stone,
And under mountains in the moon.

Roads go ever ever on
Under cloud and under star,
Yet feet that wandering have gone
Turn at last to home afar,


Eyes that fire and sword have seen
And horror in the halls of stone
Look at last on meadows green
And trees and hills they long have known.
Lees gerust door

Daarheen en weer terug: een experiment II

Mont Saint-Michel.

Eindelijk.

Een plek waar mythe, geschiedenis en het nu naadloos in elkaar overvloeien. Het is een plek die tot de verbeelding spreekt, waar een kleine 1400 jaar historie letterlijk aan je voeten ligt. Even een korte geschiedenisles :

Mont Saint-Michel werd destijds gesticht door de heilige Aubert rond 700, die op de berg in eenzaamheid en verbondenheid met de natuur en de zee kwam bidden. Volgens de legende zou de Aartsengel Michaël verschenen zijn aan de heilige Aubert, die visioenen kreeg over een kerk op de rots. St. Michaël beval de monnik om daar een kerk te bouwen, en de monnik begon in 708 aan de kerk op de rotspunt, dicht bij de kust, te bouwen.

Lees gerust door

Daarheen en weer terug: een experiment

Zwijgend staar ik naar het licht dat de koplampen van mijn auto in de donkere Franse nacht werpen. De strepen schieten in een constant ritme voorbij terwijl in mijn oren het gesuis van de wind klinkt.

Rust.

Concentratie.

Ik heb geen specifiek doel voor ogen, alleen dat ik Mont Saint-Michel en de grot van Lascaux gezien wil hebben (klik gerust op die laatste, de site is de moeite meer dan waard!). Mont Saint Michel omdat ik recentelijk als bij toeval in de bestaansgeschiedenis van De Tempeliers terecht ben gekomen door het (her)lezen van dit boek ( klik ). En omdat :

Het is niet alsof er nog geen foto’s van Mont Saint-Michel bestaan, maar dit zijn mijn foto’s van Mont Saint-Michel.… Lees gerust door

Voor Alan

Vandaag zou Alan Turing 99 jaar zijn geworden. Turing was min of meer de vader van wat wij hebben leren kennen als de Pc, genoot enige bekendheid door het bedenken van de Turing machine en heeft tevens bijgedragen aan het kraken van de zogeheten Enigma code in de Tweede Wereldoorlog. Een genie in meerdere opzichten.

Toch heeft zijn levensverhaal meer gemeen met dat van Nikola Tesla dan dat van bijvoorbeeld Albert Einstein. Alan beging namelijk een grote zonde in het puriteinse Groot Brittanie van vlak na W.O.II :

In 1952 werd Turing gearresteerd wegens homoseksuele handelingen (die tot 1967 in Engeland voor mannen strafbaar waren, en waardoor hij door de geheime dienst als een veiligheidsrisico in verband met de hem bekende staatsgeheimen werd beschouwd) en veroordeeld tot ofwel een experimentele chemische castratie, ofwel een gevangenisstraf.

Lees gerust door

Handdoek-dag

A towel is about the most massively usefull thing an interstellar hitchhiker can have. Partly it has great practical value. You can wrap it around you for warmth as you bound across the cold moons of Jaglan Beta; you can lie on it on the brilliant marble-sanded beaches of Santraginus V, inhaling the heady sea vapors; you can sleep under it beneath the stars which shine so redly on the desert world of Kakrafoon;  use it to sail a minicraft down the slow heavy River Moth; wet it for use in hand-to-hand combat, wrap it around your head to ward off noxious fumes or avoid the gaze of the Ravenous Bugblatter Beast of Traal (a mind-bogglingly stupid animal, as it assumes that if you can’t see it, it can’t see you- daft as a brush, but very, ver ravenous); you can wave your towel in emergencies as a distress signal, and of course dry yourself off with it if it still seems clean enough.Lees gerust door

Het spiegelend evenbeeld

Wat is leven? Ogen die elkaar niet zien,
hout op hout de woede van het lichaam,
draaiend in het cirucusspel van heden.

Het is een straatnaam aan een huis,
de ogen rode tekens aan een voorhoofd,
terend op de gedachte aan gisteren:

‘Ik loop in zoveel duisternis
dat ik blind ben van vragen.
‘s Nachts de koele mist van de liefde
bij dag de godsdienst van het ademhalen’.

Terend op een wanhoop die morgen is:
alleen met anderen die alleen zijn,
samen met de eigen stem, die niet klinkt
in een wankel en vermoeid bestaan
waar geen geluid meer doordringt.

En ik die dit leven niet ken
ik, een toerist in eigen land,
vreemde voeding in mijn cellen,
vreemde rook in mijn mond.
Lees gerust door

Engel

© Katherine Daykin

Wer zu Lebzeit gut auf Erden
wird nach dem Tod ein Engel werden
den Blick gen Himmel fragst du dann
warum man sie nicht sehen kann

Erst wenn die Wolken schlafen gehn
Kann man Uns am Himmel sehn
Wir haben Angst und sind allein
Gott weiss Ich will kein Engel sein

Rammstein – Engel

Ja, je (her)kent die gast op de foto ergens van..