Posts

Posted on

Alleen in een menigte

De remlichten van mijn voorganger halen mij abrupt uit mijn donkere bespiegelingen over het leven en relaties in het bijzonder. Een zijdelingse blik op de dashboard klok leert mij dat ik nog ruim drie kwartier de tijd heb eer het vliegtuig land en mijn hand vind als vanzelf de volumeknop aan mijn stuur als Richard Ashcroft in mijn oren de woorden weet te vinden waar ik al dagen tevergeefs naar probeer te reiken:

“One day maybe I will dance again
One day maybe I will love again
One day maybe we will dance again
You know you’ve gotta
Tie yourself to the mast my friend
And the storm will end“

(the Verve – One Day)

Ik ben moe.… Lees gerust door

Posted on

Total makeover

Het was wel weer eens tijd. De nieuwe site is sneller, moderner, en ik heb tevens een hoop oude troep weggedonderd. Daarnaast zullen er in de komende tijd ongetwijfeld weer nieuwe postings verschijnen, ik heb nog behoorlijk wat onafgemaakt spul waarvan mijn vingers en toetsenbord beginnen te jeuken als ik ze zie staan 🙂

De logs laten zien dat ik zelfs na een jarenlange afwezigheid nog altijd een vaste schare aan bezoekers lijk te hebben, en dan bedoel ik niet de trouwe google-bot. Bedankt voor het geduld dan maar, aan mij nu om het de moeite waard te laten zijn..

Posted on

Poesje

De deur zwaait open en ik stop even om te luisteren naar het vertrouwde getrippel van kattenpootjes op het laminaat, en even is het alsof ik ze hoor – maar dan dringt de harde waarheid weer tot mij door. Ik loop door naar de woonkamer en kijk even of je soms in je mandje ligt maar de hoek naast de deur is leeg, evenals je  plekjes naast de bank en onder de tafel. Als ik plaats neem op de bank spitsen mijn oren zich als vanzelf om te luisteren naar je gespin maar er heerst slechts een doodse stilte die alleen wordt onderbroken door het norse gebrom van mijn koelkast.… Lees gerust door

Posted on

Dezelfde fout, opnieuw

Don’t hug me this way
Don’t touch me this way

I never felt this loss before
And the world is closing doors
I never wanted anything more

Don’t let me make the same mistake again
Please, don’t let me make the same mistake again

“Mistake” , Moby

De herst schittert mij tegemoet in haar volle kleurenpracht terwijl ik in gedachten verzonken mijzelf een weg baan door de gevallen bladeren die het bospad bedekken. Vandaag een wat langere wandeling dan regulier omdat ik veel stof tot nadenken heb. Het is rustiger dan regulier, misschien wel omdat ik vandaag wat vroeger ben dan gemiddeld.… Lees gerust door

Posted on

Door de spiegel – gebroken glas

“She generally gave herself very good advice, (though she very seldom followed it).”
Through the looking glass and what Alice found there – Lewis Carroll

Woensdagavond, half negen. Ik schenk mijzelf wat water in en hef de mok omhoog richting raam. “Proost, waar je ook moge zijn. Wat je ook aan het doen bent..Ik hou van je”.. Mijn stem breekt, melodrama kent zo zijn prijs. De vloeistof verdwijnt met een kleine slokjes in mijn keel en baant zich via mijn slokdarm langzaam een  weg omlaag richting mijn maag – en plots is daar dat bekende ‘ploink’ geluid. Dat geluid waar ik zo van ben gaan houden omdat ik het met jou associeer.… Lees gerust door

Posted on

Bitterzoet

Love me tender,
Love me sweet,
Never let me go
You have made my life complete,
And I love you so

‘Love me Tender‘, Elvis Presley

Vandaag markeert wat het 53e jubileum van het huwelijk van mijn ouders geweest zou zijn, een jubileum dat ze helaas niet meer hebben mogen delen samen. Bij de gedachte aan deze dag ondervind ik wat ik na enig diepgaand zelfonderzoek alleen maar kan omschrijven als ‘gemengde gevoelens’ zoals dat dan zo mooi heet. Er is verdriet omdat mijn moeder er niet meer is om deze dag met mijn vader, mijn zus en mij te vieren – maar er is ook vreugde om de tijd die wij samen hebben mogen delen.… Lees gerust door

Posted on

De liefde, of het gebrek er aan

Stood here
At the edge of the world, dear
Three wishes for you as the tide turns
Salt water
Meets with the skies, dear
Meets with your eyes my dear as the day dies
I’ve seen this trick before
Watch the waves write your name
On the shore

American Spirit, Tom McRae

Plons. De steen zakt met een bevredigend geluid weg onder de golven, ik pak een volgende en smijt deze wederom naar de golven om vervolgens in stilte toe te kijken hoe hij met een diepe plons wegzinkt. In de verte verlicht het weerlicht de horizon terwijl de donder langzaam wegebt, de fel opstekende wind laat mij rillen in mijn windjack.… Lees gerust door

Posted on

Een jaar in beelden

Shapes fall into place
For once in your life you make
A clean breakaway

Music for a nurse – Oceansize

1/. Afscheid

Ik neem de in stemmig zwart geklede menigte in mij op. Meer dan vijftig paar ogen staren mij vol verwachting aan, De speech van mijn zus was intiem en persoonlijk en niemand van de aanwezigen kent mijn huidige ik goed genoeg om te kunnen weten wat er nu gaat komen, en daar sta ik dan : voormalig zwarte schaap van de familie – klaar voor zijn rede. Ik leg mijn spiekbriefje neer, schraap mijn keel en begin te spreken.… Lees gerust door

Posted on

Niet iedereen die ronddwaalt is de weg kwijt

Everything I can remember
as fucked up as it all may seem to be

– I know it’s me –

I cannot blame this on my father
He did the best he could for me

It’s been awhile since I could hold my head up high
And it’s been awhile since I said

“I’m sorry”

“It’s been a while” – Staind

Godverdomme!

Ik schop gefrustreerd tegen een steen die het lef vertoont om voor mijn voeten te liggen en zie hoe deze op een totaal niet bevredigende wijze én afstand tegen een typisch Mallorcaans muurtje tot stilstand komt.… Lees gerust door

Posted on

Einde

I was lost,
now I’m found
I believe in you,
I’ve got no bounds
I’m moving on up now,
getting out of the darkness
My light shines on,
My light shines on
My light shines on.

“Movin’ on up”, Primal Scream

Iets meer dan een jaar geleden kreeg ik het telefoontje waarvan ik wist dat het ging komen. Na weken van aandringen, nee smeken was mijn moeder eindelijk naar de dokter gegaan – en de diagnose bleek een doodvonnis.2016 was voor mij een jaar dat getekend werd door verdriet, rouw, realisaties en uiteindelijk : berusting. Het is makkelijk om jezelf over te geven aan je verdriet totdat je uiteindelijk verdrinkt in je eigen tranen.… Lees gerust door

Posted on

Brief

I never wanted to write these words down for you
with the pages of phrases of all the things we’ll never do
So I blow out the candle
and I put you to bed
Since you can’t say to me now
how the dogs broke your bone
there’s just one thing left to be said

So say hello to heaven, heaven, heaven…

‘Say hello to heaven’ , Temple of the Dog

hoi Mam,

Met mij, je lievelingszoon. Ja ik weet het, je hebt er maar één op de wereld mogen zetten – daarom eigen ik mij graag die titel toe. Ik schrijf je omdat ik je mis tijdens deze dagen rondom kerst terwijl de westerse wereld en masse gezellig rondom de familietafel kruipt.… Lees gerust door

Posted on

Ontmoeting

I won’t shiver in the cold
I won’t let the shadows take their toll
I won’t cover my head in the dark
And I won’t forget you when we part

‘ Collapse the light into Earth‘ – Porcupine Tree

Krekels. Het geknars van zand onder mijn schoenen. Fluitende vogels. Af en toe knakt er een twijgje terwijl ik het nu al zo vertrouwde bospad af loop. Ik ben diep in gedachten verzonken, de diepe rouw en verdoving van verdriet hebben in de afgelopen weken plaats gemaakt voor..tsja, voor wat eigenlijk? Hier zijn geen woorden voor. Die hoeven er ook niet te zijn.… Lees gerust door

Posted on

Requiem

Een requiem is een mis die in de katholieke eredienst wordt opgedragen voor de doden. Het is de mis die wordt opgedragen tijdens uitvaartdiensten, op het feest van Allerzielen (2 november), en als votiefmis voor de doden.

( bron )

Ik heb de ogen van mijn moeder, en niet alleen in de letterlijke betekenis. Mijn moeder heeft mij niet alleen het leven geschonken nu al weer 41 zomers geleden (het gerucht gaat dat ene <insert naam vader> daar ook iets mee te maken heeft gehad) , zij was het ook die vorm heeft weten te geven aan de manier waarop ik tot op de dag van vandaag naar de wereld kijk – met compassie en mededogen.… Lees gerust door

Posted on

Confiteor : Mea maxima culpa

Mea Culpa is een Latijnse uitdrukking, letterlijk vertaald “mijn schuld”, of “mijn eigen schuld”. Om deze zin kracht bij te zetten kan het woord “maxima” worden toegevoegd, wat resulteert in “mea maxima culpa,” vertaalbaar als “mijn grote schuld”.

De uitdrukking komt van origine uit een traditioneel gebed van de Westerse Rooms-katholieke Kerk, genaamd ‘Confiteor‘ (‘Ik beken’), waarin iemand zijn fouten tegenover God bekent.

 ( bron )

Zwijgend staar ik naar het bed waar de schaduw van wat eens mijn ijzersterke moeder was ligt te woelen en te ijlen terwijl ik in mijn hoofd een coherente gedachte probeer te formuleren.… Lees gerust door

Posted on

Puscifer: Man op de maan

Day gives way to night
On the storefront mannequins
The audience with Mona Lisa grins
Moonlight builds emotion
As the players scuttle in
Pull the curtain back and let the show begin

‘Tiny Monsters‘  ,  Puscifer


Puscifer is het soloproject van Maynard Keenan, bekend als frontman van Tool en A perfect circle. Het is meer dan alleen een gefrustreerde rockzanger die zo nodig een soloalbum wil uitbrengen van nummers die zijn afgekeurd door zijn ‘ echte’  band – of misschien ook wel niet. Feit is dat geen enkel project of nummer waar hij ooit zijn stem aan heeft verbonden verder van eerder genoemde bands af staat dan Puscifer, en dan niet alleen omdat de scheurende gitaren nagenoeg compleet ontbreken.… Lees gerust door

Posted on

Boem = Ho!

Some days are dry, some days are leaky
Some days come clean, other days are sneaky
Some days take less, but most days take more
Some slip through your fingers and on to the floor
Some days you’re quick, but most days you’re speedy
Some days you use more force than is necessary
Some days just drop in on us
Some days are better than others
Some days it all adds up
And what you’ve got is enough
Some days are better than others.

~ Some days are better than others , U2

Iedere keer als ik denk dat ik het dieptepunt wel bereikt heb weet het leven mij weer te verrassen met een nieuwe curveball, alsof god toch bestaat opeens en ergens vanaf een wolkje omlaag kijkt en iets denkt van ‘ owwww dus jij dacht dat dit het dieptepunt was?… Lees gerust door

Posted on

Bespiegelingen, realisaties en klaagzangen

Generally we are a lonely people
Generally we are alone
Generally we are alone in lonely worlds
Generally we are a lonely people
Generally we are alone, alone…
Generally we are alone in lonely worlds
Generally we are a lonely people
…Generally we are alone
Generally we are alone.


Peace to you

‘Feather’ , Devin Townsend

Terwijl de donder traag en dreigend over mij heen rolt  staar ik naar het wegdek dat helverlicht wordt door de koplampen. Als vanzelf controleer ik mijn spiegels en geef richting aan terwijl mijn gefragmenteerde gedachten  en emoties alle kanten opvliegen als de regendruppels die uiteenspatten op de voorruit.… Lees gerust door

Posted on

Blokkade (reprise)

Ooit, inmiddels 8 jaar geleden ben ik dit blog begonnen als een experiment. Schrijven doe ik al mijn hele leven, en ik wilde graag een soortement van online verzameling aanleggen van mijn schrijfsels. De toon werd eigenlijk al vanaf de allereerste post gezet, dit blog bleek de perfecte plaats om het gevecht met mijn innerlijke demonen en plein public uit te vechten. Veruit de meeste van die gevechten heb ik denk ik uiteindelijk wel gewonnen, sommige waren een gelijkspel en een enkel gevecht heb ik verloren – en dat is geen schande.   Toch, enige tijd geleden – om precies te zijn rondom mijn eerste Thailand blogs – begon ik een innerlijke weerstand te voelen die ik nog nooit eerder bij mijzelf bemerkt had.… Lees gerust door

Posted on

Vonnis

There should be a word for that brief period just after waking when the mind is full of warm pink nothing. You lie there entirely empty of thought, except for a growing suspicion that heading towards you, like a sockful of damp sand in a nocturnal alleyway, are all the recollections you’d really rather do without, and which amount to the fact that the only mitigating factor in your horrible future is the certainty that it will be quite short.
~ Terry Pratchett, Mort

Toen ik naar aanleiding van de eerste serie onderzoeken voor de 2e keer binnen een week mijzelf terugvond in de behandelkamer van “mijn” oogarts was mijn gemoedstoestand op zijn zachtst gezegd enigszins bedrukt.… Lees gerust door

Posted on

In het land der blinden..

Dit is ‘m dan, mijn rechteroog. Onderwerp van een inmiddels al jarenlange durende haat/liefde verhouding. Liefde, omdat hij mij trouw heeft gediend als de helft van mijn persoonlijke venster op de wereld. Haat, omdat hij -buiten zijn schuld om- mij heeft verraden. Hij is namelijk stuk gegaan, terwijl we een stilzwijgende afspraak hadden om dat niet te laten gebeuren. Hij heeft het toch gedaan.

Dus gaan mijn oog en ik sinds deze week weer de hele medische mallemolen in. Dokter, specialist, misschien zelfs wel een chirurg. Het is best interessant allemaal hoor, die foto’s maken met contrastvloeistof (er waren tijden dat ik mij ernstig moest bezondigen aan niet nader te noemen geestverruimende substanties om de hallucinaties op te wekken die een dergelijke behandeling met zich mee kan brengen), misschien  wel weer een MRI er achteraan (ook een erg interessante ervaring kan ik je verzekeren) ..maar… Lees gerust door

Posted on

Dagboek van een reiziger : epiloog

“These memories of who I was and where I lived are important to me. They make up a large part of who I’m going to be when my journey winds down. I need the memory of magic if I am ever going to conjure magic again. I need to know and remember, and I want to tell you.”
Robert McCammon, Boy’s Life

Tsja. Er rest mij nog één verhaal dat ik wil vertellen met betrekking tot mijn Thailand avonturen, maar waar ik tot nu toe niet de moed voor heb weten te vinden. En toch, toch moet en hoort het hier te staan.… Lees gerust door

Posted on

Ingress : een introductie

In oktober 2012 gebeurde er iets dat de wereld voor eeuwig zou veranderen, hoewel deze ontdekking vooralsnog de annalen in zal gaan als een bijvangst voor de inmiddels beruchte Higgs-Boson. In de eerste verslagen die links en rechts op blogs begonnen te verschijnen omschreef één van de ontdekkers de ervaring als volgt :

At first, we thought our particle accelerator was malfunctioning, or that there had been some electronic  
anomaly on our monitors; but in due course, we realized that we were seeing a non-random flow of information
coming from the sub-atomic particles we were studying.

We ran several tests, and concluded that there was no other explanation, other than the we had connected with
at least one other dimension.

… Lees gerust door
Posted on

Waar hang je uit?

To be or not to be
that’s the question unceasingly
but without you I would long to be yours to be
’cause without you I’m not a king
because without you it would never do
because I can’t think what life
would be like without you

you don’t love me yet
you don’t love me yet
I just won’t forget 
because you don’t love me
you don’t love me yet

Roky Erickson – You don’t love me yet

Zo langzamerhand begin ik het zwaar zat te worden, en de tijd is gekomen om mijn hart eens stevig te luchten. Waar hang je godverdomme uit?… Lees gerust door

Posted on

Dagboek van een reiziger : fear and loathing in Chiang Mai

“Mit Kummer, und doch auch mit Lachen, gedachte er jener Zeit.”
~ Hermann Hesse, Siddhartha

Uit mijn notities:

 Vandaag was een goede dag. Chiang Mai is fantastisch, de stad ‘voelt’ als een kruising tussen Parijs en Amsterdam met een vleugje oosterse mystiek. Ik hou van deze stad!

Fear and loathing in Chiang Mai : volgens mij heb ik afgelopen nacht voor het eerst in mijn leven gehallucineerd van een voedselvergifting. En dan nu de ‘ham’vraag : waren het de paddestoelen of was het toch het vlees?

Op iedere plek waar ik kom ontmoet ik wel iemand die een onuitwisbare indruk weet achter te laten.

… Lees gerust door
Posted on

Dagboek van een reiziger : overpeinzingen, ontmoetingen en de nachttrein

 ¨Alles wat ik doe is om te weten wie ik ben.”

~ Simon Vinkenoog

Uit mijn notities :

Stof tot nadenken, met dank aan gespreksgenoot Patrick. We zaten tot diep in de nacht Changbiertjes te drinken en te praten over de zin van dit alles, toen ik op liet vallen dat ik in sommige opzichten nog erg worstel met mijn verleden, met wie ik was en sommige van de dingen die ik gedaan heb. Mijn relatie met R. speelt daar nog altijd een belangrijke rol in. Patrick keek mij alleen maar aan en zei “Misschien is het in veel opzichten wel noodzakelijk om eerst het negatieve te ervaren en te doorstaan eer je toe komt aan het positieve.

… Lees gerust door