Afgelopen September ben ik voor het eerst in ruim 17 jaar tijd terug gegaan naar S’illot, een Mallorcaans kustdorpje. Ik ga verder niemand vermoeien met mijn vakantie verhalen (hoewel mij van het hart moet dat Mallorca zoveel méér te bieden heeft dan ‘zuipen en strandhangen, fuck die shit); maar ik heb tijdens mijn vakantie dus onder andere de tijd genomen om weer eens écht te lezen. Eén van de boeken die ik bij mij had (op aanraden van iemand) was ‘de mogelijkheden van een eiland‘ van Michel Houellebecq.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik behoorlijk onder de indruk was, het is absoluut een aanrader voor mensen die laten we zeggen ‘Brave new World’ van Huxley kunnen waarderen. Ik ga verder niets verklappen over het plot (dat zou zonde zijn) maar de schrijver weet op basis van een hedendaagse werkelijkheid en een desolaat toekomstbeeld enkele grote vragen op te werpen. Ik kan niets anders zeggen dan ‘brilliant’.. De cynische kijk van de hoofdpersoon op intermenselijke relaties en de liefde in het algemeen vinden een prachtige Echo in de leefomstandigheden van zijn verre nazaat. Het toekomst beeld is desolaat, vervreemdend bijna. Eenzaam vooral..
Eén van de thema’s binnen het boek speelt rondom een sekte die zich bezig houdt met de bouw van een ambassade zodat de voorvaderen (zij geloven dat wij inderdaad geschapen zijn, maar dan als evenbeeld van de buitenaardse wezens die onze scheppers waren) kunnen terugkeren en de mensheid als geheel toegang kan krijgen tot het Galactisch Bestel.
Nu zijn er méér van
die sektes geweest in de afgelopen 40 jaar, maar de nadruk op het
klonen en onsterfelijkheid deed mij denken aan een specifieke sekte waar
ik over gelezen heb. En ja hoor, still going strong.
De Raëliaanse Beweging <– de onvermijdelijke site.
De overeenkomsten zijn zó groot dat het eigenlijk niet anders kan dan dat Houellebecq zich gebaseerd heeft op De Raëlianen. Ik vind het persoonlijk prachtig om dergelijke verwijzingen in werken van pure fictie terug te vinden, het geeft blijk van diepgang en research van de schrijver.
Nu stop ik met mijn plug en raadt iedereen aan om het boek vooral te lezen als je het ooit eens tegen komt 🙂
Toch nog één stiekeme vakantie foto :
