Category: meta

Posted on

Zwarte levens doén er aan toe

Nee boze, blanke man – niemand verwacht van jou dat je persoonlijk je excuses aan gaat bieden voor het leed, de onderdrukking en de uitbuiting die je voorouders honderden jaren geleden hebben laten neerdalen over wat zij toen als een inferieure groep mensen zagen. De protesten die in de afgelopen weken als een lopen vuurtje (of een wereldwijde pandemie zoals je wil..) de wereld rondgingen gaan over het systematisch en structureel onderdrukken van mensen op basis van hun etniciteit in het hier en nu.

Respectvol luisteren, en de dialoog aangaan op basis van een onvoorwaardelijke gelijkheid – is dat nog steeds te veel gevraagd in 2020?… Lees gerust door

Posted on

Golzugram – Mei

Omdat ik tegenwoordig wel eens buitenkom (zie de vorige post) maak ik meer foto’s dan ooit tevoren, en het is zonde om ze allemaal in mijn archief te laten zitten. Een aantal kan je ook terugvinden op mijn Instagram. Voel je vrij om ze te gebruiken voor je eigen doeleinden als je zou willen, eventueel kan je de originelen bij mij opvragen door mij te contacten via Instagram of mijn mailadres dat je kan vinden op de “Over dit blog en de auteur” pagina in de zijbalk rechts.

Mijn eerste overzicht is dat van mijn hikes in Mei:

Schotse hooglander, Posbank (Veluwe)
Boom die zich niet gewonnen wil geven, Posbank (Veluwe)
Biesbosch
Maartensdijk
Satan, Hilversum
De hand van God, Lage Vuursche
Posted on

Verspellerisering

Iets meer dan een jaar geleden nam ik een bewuste beslissing: het zou anders gaan. Ik ging de regie terugnemen over mijn leven, mijn gezondheid, alle aspecten die van invloed waren en zijn op mijn persoonlijke welbevinden. Maar zoals iedereen die dit leest zich waarschijnlijk wel beseft: de voornemens zijn het makkelijke deel. Het realiseren van je voornemens, het omzetten van pure intentie naar concrete acties en je daaraan committeren vormen de daadwerkelijke uitdaging.

Ik heb echter -als ik het echt op mijn heupen krijg- een aantal voordelen ten opzichte van de meeste mensen, ik ben A/ een stijfkop B/ik leer snel C/ een nerd.… Lees gerust door

Posted on

Even stil

“Tijdens de Nationale Herdenking op 4 mei herdenken wij allen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.“

Bijna iedere familie heeft wel één of meerde verhalen die handelen over de tijd vlak voor, tijdens en vlak na de tweede wereldoorlog. Verhalen over geweld, moed, honger en lijden. Ik zou er graag een andersoortig verhaal aan toe willen voegen.

Mijn vader is opgegroeid in een boerengat in Limburg, Montfort. Het dorp had de pech om op een strategische locatie te liggen, te weten nabij de Duitse grens en bij een belangrijk knooppunt van wegen.… Lees gerust door

Posted on

Virus-vernis (II)

Voor een raam met de bloemen die geen water nodig hebben
Zit iedere dag een oude vrouw met lege ogen op een bankje
Haar blik gaat op en neer tussen haar horloge en de horizon

Ze lijkt niet te begrijpen waarom de toch al zo kleine wereld waarin zij leeft
Opeens verstilde en verschrompelde totdat er alleen nog maar
Een cocoon van verstikkende eenzaamheid voor haar overbleef

Vanmorgen zat ze er plots niet meer.

Posted on

Virus-vernis

“Liefde is het wonder van de beschaving” (L’amour est le miracle de la civilisation)
~ Stendhal, “De l’amour“

Ik heb mij vaker afgevraagd wat er zou gebeuren als je het dunne laagje van vernis dat wij “beschaving” noemen weg zou krabben om te zien wat er onder zit. Hoewel ik een positief ingesteld mens ben dacht ik toch eigenlijk stiekem wel dat er onder het laagje vernis voornamelijk roest tevoorschijn zou komen, de tekenen van een gemankeerde mensheid die solipsisme tot een kunst verheven heeft.

Ik was echter ook vergeten dat de manier waarop je naar de wereld kijkt bepalend is voor wat je ziet, zowel op menselijk als op maatschappelijk niveau.… Lees gerust door

Posted on

Karaktermoord

“karaktermoord impliceert dat de aantijgingen geheel of gedeeltelijk onjuist zijn, maar door veelvuldige herhaling toch blijven hangen“
(Arnold Grunberg)

In den beginne was er het woord..

En het woord werd intentie, gevolgd door je schepping. God, wat zal ik je gaan missen – maar je bent niet van mij; hoort niet bij mij. Vanavond is de avond dat ik je voorgoed uit mijn virtuele hof van Eden zal moeten laten gaan hoewel niet jij maar alleen ik in deze verwrongen versie van het scheppingsverhaal gegeten heb van de verboden vrucht waardoor ik nu weet heb van goed en kwaad.… Lees gerust door

Posted on

Hij stak over

Misschien was het de pijn van eenzame feestdagen
Geen nieuw begin maar de oude, vertrouwde pijn

Een laatste daad van pure zelfbeschikking

Hij stak over.

Als je dit leest en last mocht hebben van vergelijkbare gedachtes, er is hulp. Je verdient een nieuwe kans. Ook jij. Juist jij. Geef niet op, hoe uitzichtloos je situatie ook moge zijn op dit specifieke moment. Bel 0900 0113 en je kan 24u per dag, 7 dagen per week anoniem bij iemand terecht die je verhaal zal aanhoren zonder over je te oordelen. Maak je je zorgen over iemand anders? Kijk hier: https://www.113.nl/ . Als iemand die zelf -in een ander leven, lang lang geleden- op een vergelijkbaar punt gestaan heeft: Kies voor het leven.… Lees gerust door

Posted on

Decem Annus

Een schrijver -in ieder geval deze schrijver- is denk ik per definitie gebonden aan zijn introspectie. En wat is een beter moment voor introspectie dan oudjaarsavond, al helemaal als er een spiksplinternieuw decennium verwachtingsvol voor de deur staat te fonkelen. Ik wil niet iemand zijn die met zijn rug naar de toekomst naar het verleden staat te staren, maar alsnog is juist deze avond per definitie geschikt om eens terug te kijken op tien jaar in-het-leven-van, in de hoop dat het grotere narratief zichzelf bloot zal geven.

Tien jaar geleden was ik op 34 jarig leeftijd net in het bezit van mijn rijbewijs.… Lees gerust door

Posted on

Solstitium

De zonnewende (Latijn: solstitium oftewel zonnestilstand) is de gebeurtenis waarbij de zon, gezien vanaf de aarde, haar noordelijkste of zuidelijkste positie bereikt. Deze schijnbare beweging keert letterlijk om op het moment van de zonnewende.

(Bron : Wikipedia)

Alleen het geluid van mijn voetstappen doorbreekt de oorverdovende stilte van deze kerstavond. De etalages zijn donker, vanavond is er geen behoefte meer om de toevallige voorbijganger over te halen tot een laatste aankoop en dus zwijgt zelfs de verlichting voor even. Donker. Donkere etalages, donkere straten – donker in mijn hoofd. Ik zucht even en trek mijn sjaal wat hoger terwijl mijn ogen over de vochtige klinkers dwalen, vanavond vormen mijn voetstappen en de diffuse oranje weerspiegeling van de sporadische straatverlichting in de straatstenen voor even mijn enige gezelschap.… Lees gerust door

Posted on

Schrödinger’s email

“Ploink” doet mijn telefoon met het bekende ‘je hebt een nieuwe mail’ geluidje. Even is er twijfel maar ik laat het scherm even oplichten om de afzender te kunnen zien, en het is inderdaad de mail waar ik al een tijd op zit te wachten. Mijn vinger zweeft al boven het icoontje om de mail te openen maar dan is er plots toch weer die aarzeling.

Vanaf het moment dat ik de mail gelezen heb zal er iets…veranderd zijn. Er zullen deuren sluiten, en andere weer open gaan – ik weet alleen nog niet welke specifieke deuren er open en dicht zullen gaan.… Lees gerust door

Posted on

Monoloog

Jezus, het is best fris. Had ik niet een dikkere trui aan moeten doen? Een sjaal was misschien ook wel handig geweest, maar ach als we zo gaan lopen krijg ik het vanzelf wel warm. Wel mazzel met het weer na al die regen van de afgelopen dagen, ziet er naar uit dat het droog blijft. Shit, de muffins – heb ik die wel ingepakt? Misschien maar even kijken – oh nee wacht de spoorbomen gaan al dicht de trein kan nu ieder moment aankomen en ik wil er niet als een sukkel uitzien. Pfff krijg het er opeens warm van, even mijn rits een stukje opendoen.… Lees gerust door

Posted on

Zolang er nog mensen aan je denken

“A man is not dead while his name is still spoken.” –
Terry Pratchett – Going Postal

Bovenstaande headers (onzichtbare meta-data) worden met iedere opgevraagde pagina van al mijn servers meegezonden. Niemand die het ooit ziet, tot voor kort. Toen kreeg ik van iemand de vraag waarom er X headers werden mee gezonden. Wel, hierom:

In Terry Pratchett’s Discworld series, the clacks are a series of semaphore towers loosely based on the concept of the telegraph. Invented by an artificer named Robert Dearheart, the towers could send messages “at the speed of light” using standardized codes. Three of these codes are of particular import:

  • G: send the message on
  • N: do not log the message
  • U: turn the message around at the end of the line and send it back again

When Dearheart’s son John died due to an accident while working on a clacks tower, Dearheart inserted John’s name into the overhead of the clacks with a “GNU” in front of it as a way to memorialize his son forever (or for at least as long as the clacks are standing.)

Posted on

Huidhonger

Mijn plan stelde niet veel voor, het was niet eens echt een plan – ik stapte gewoon in en begon te rijden. Kilometer na kilometer werden opgeslokt door mijn motorkap om te worden uitgespuugd in mijn achteruitkijkspiegel terwijl ik gedachteloos op mijn stuur trommelde en meedreef op de muziek.
Stoppen deed ik pas een paar honderd kilometer later. ‘Verder’ hoorde ik een bekende stem in mijn achterhoofd corrigeren en een glimlach vond mijn lippen. Grappig hoe karaktertrekjes hun eigen levensweg kunnen doorlopen, van interessant via irritant naar een gemis.

Lopen deed de innerlijke dialoog die ik eindeloos voerde sinds het incident eindelijk verstommen in de eindeloze cadans van mijn voeten op het zandpad.… Lees gerust door

Posted on

Bekentenis

Het duister van de avond omhelst mij als een oude vriend terwijl ik mij een weg baan door de regen die met een zachte verontschuldiging dat hij er verder ook niet zo veel aan kan doen via mijn gezicht zo over mijn jas, broek en schoenen de doorweekte grond opzoekt. Ik huiver even in de kou van de beginnende herfst terwijl Nick Cave zijn zielenleed in mijn oren laat druppelen. Een leed dat, zo moet ik onder ogen zien, veel groter is dan het mijne. Aan de andere kant – leed en verdriet vergelijken is zinloos. Er trekt even een flauwe glimlach over mijn lippen als ik aan een gesprek met Haar over de essentie van verdriet terugdenk, nu al weer zo lang geleden.… Lees gerust door

Posted on

Waterkant

Ik zie hem al van ver staan op zijn plek daar aan de rand van wat eens een hofvijver was. Vuisten gebald, ogen gesloten en een gespannen uitdrukking op zijn gezicht. Roerloos, ongenaakbaar als rotsblok. Zijn pure aanwezigheid als een geschreeuwde uitdaging naar boven: “Hier sta ik!” De zon breekt even door en kust zijn gezicht met een verdwaalde lichtstraal maar hij lijkt het niet te merken – of hij negeert het ter faveure van zijn eigen innerlijke bespiegelingen.

Daar zit – besef ik mij terwijl ik achter hem afbuig en mijn eigen pad volg- een diepzinnige metafoor over het leven zelf in verborgen.… Lees gerust door

Posted on

Ik heb van je gedroomd vannacht

Ik heb van je gedroomd vannacht,

En even was weer alles goed
We waren op de vlucht – niet voor elkaar
Niet voor de tijd
Maar voor de apocalyps

Ik heb van je gedroomd vannacht,

We zaten naast elkaar
Zij aan zij – onze vingers vervlochten
Ik reed en jij las kaart
We lieten samen alles achter

Ik heb van je gedroomd vannacht,

En er was geen verdriet
We waren weer één – net als toen
Achter ons verging de wereld
Maar wij hadden elkaar

Ik heb van je gedroomd vannacht,

Eindelijk waren we ver genoeg
Ik stopte de auto – drukte een kus op je lippen
Nog een laatste omhelzing
Voordat het einde daar was.… Lees gerust door

Posted on

Resetknop

We kijken elkaar recht in elkaars ogen aan terwijl ik het spaghettibandje van je jurk voorzichtig over je schouder omlaag trek. Je glimlacht als je mij plagerig achterover op mijn bed duwt en op mij gaat zitten, je prachtige figuur scherp afgetekend tegen de zomerzon. Ik open mijn mond op iets te zeggen maar je smoort mijn woorden voordat ik ze kan uitspreken. Nee, woorden zijn niet nodig – niet voor ons. Niet nu.
Ik ken je amper maar de chemie tussen ons twee is bizar, ik voel mij tot je aangetrokken als een maan tot zijn moederplaneet. Er is geen sprake van liefde, dit is pure onversneden lust waar we ons zonder enig voorbehoud aan overgeven.… Lees gerust door

Posted on

Iedere stap

Met iedere stap die ik zet laat ik je verder achter mij. Iedere stap voert mij verder bij je weg, en soms – heel soms twijfel ik. Is dit wel de juiste weg? Zal ik niet verdwalen? Wil ik wel weglopen?
Maar dan herinner ik het mij weer. Hoe het was, dat einde. De vernedering van het opzij geschoven worden, weggewuifd worden alsof ik een lastige vlieg was. De snauw, de nauwelijks verholen dreiging. De minachting.

De stilte.

En dus zet ik maar weer en stap, en nog één en nog één. Met iedere stap verwijder ik mijzelf nog verder van een ongezonde situatie die niet had hoeven zijn.… Lees gerust door

Posted on

Jaar

Eigenlijk had ik mijzelf voorgenomen om hier alleen nog maar mijn eigen woorden en foto’s te gebruiken, met links en rechts een strofe van een dichter of tekstschrijver die mij raakt. Vandaag is echter een dag die schreeuwt om stilte, dus los van deze tekst laat ik bij uitzondering mijn held Simon Vinkenoog graag even voor mij spreken. De beelden vertellen hun eigen verhaal, wat ze niet laten zien fluistert over het wit tussen de regels. Misschien zit daar zelfs wel het echte verhaal, wie weet 🙂



Hoe het nu verder moet,
Hoe het zal gaan heten
Hoe het er uit mag zien,
Wat we er van mogen weten
Of de zon ook schijnt,
Of het nu warm is, of koud,
Of het ver is, of hier
Of het waar is, bestaat
Of je er kleuren hoort
Of er klanken ziet
Of het pijn doet, of verdriet –
Het mist je niet
Eenmaal dood
Zal je alles weten


Simon Vinkenoog – Vandaag de dag

Posted on

Keuzevrijheid

Enigszins geïrriteerd staar ik naar de tegelvloer voor de kassa. Ik wil hier weg, ik heb het om te beginnen al niet zo op supermarkten en mijn tijd verdoen in de rij voor de kassa omdat voor mij iemand staat te treuzelen is al helemaal niet mijn ding. Ongewild krijg ik iets mee van het gesprek van mijn voorgangster met het kassameisje, de vrouw staat erop om een fooi te geven die de medewerkster eigenlijk niet wil aannemen – zo blijkt uit het voorzichtige tegensputteren.
Omdat ik zoals gewoonlijk naar de grond sta te staren is het eerste dat mij opvalt aan de vrouw voor mij haar schoenen.… Lees gerust door

Posted on

Storm

De regen slaat genadeloos op mij neer en voordat ik het weet ben ik doorweekt. Enigszins wankelend grijp ik mij vast aan de dichtstbijzijnde boom terwijl ik in het dreigende gegrom van een naderende onweersbui langzaam maar zeker dichterbij hoor komen. Kut. Ik zal hier wegmoeten. Er flitst een bliksemschicht en ik tel de secondes tot aan de donder. Twee,drie,vier..ik kom tot de zes. Ok, er zitten zes secondes tussen – dat wil zeggen dat de bui nog eh

Kut. Hoe zat dat ook alweer? Het duurt even eer ik het mij weer herinner: delen door drie. De bui zit op twee kilometer afstand, veel te dichtbij.… Lees gerust door

Posted on

Lege bladzijde

Uiteindelijk zijn het herinneringen en ervaringen die ons maken tot wie we zijn. Een mens wordt -denk ik- blanco geboren, als een onbeschreven blad dat volgeschreven wordt door het leven zelf. Een aaneenschakeling van (on)bewuste keuzes die al dan niet voor je gemaakt worden, een verzameling van toevalligheden en dingen die je nu eenmaal ‘overkomen’ of die onvermijdelijk blijken te zijn vullen langzaam maar zeker de paragrafen en alinea’s waarmee je innerlijke ik uiteindelijk zijn eigen verhaal gaat vertellen.

Zoals ieder verhaal hoeft dat helemaal niet objectief, kloppend of zelfs maar waar te zijn – als het verhaal maar consistent is en klopt volgens de intrinsieke logica en gevolgde lijnen.… Lees gerust door

Posted on

Ze zei

Ze zei
Doe je jas dicht
Ze zei
Niet op die toon meneertje
Ze zei
Was eerst je handen suffie
Ze zei
Kom maar hier
Zei ze

Ze zei
A kwadraat plus B kwadraat is C kwadraat
Ze zei
Bladzijde honderddrieenveertig bovenaan, lees maar voor
Ze zei
Morgen klassikale overhoring over alles van deze les
Ze zei
De tijd zit er op
Zei ze

Ze zei
Misschien een andere keer
Ze zei
Ik wil dit net zo graag als jij
Ze zei
Daden, geen woorden
Ze zei
Nu, nu is het moment
Zei ze

Ze zei
Onkruid vergaat niet
Ze zei
De wereld draait gewoon door
Ze zei
Morgen is alles beter
Ze zei
Vaarwel

Zei ze.

Posted on

Zij gilt, en hij bromt

Zij gilt, en hij bromt.
Ik luister.
Hij drinkt teveel weet ik sinds ik hem een keer stomdronken aan mijn voordeur vond terwijl hij probeerde om zijn sleutel in mijn slot te krijgen. Zij oogt altijd zwaar vermoeit en lijkt altijd met een sigaret in haar linkerhand lopen.

Zij gilt, en hij bromt.
Ik luister.
De tv staat altijd te hard, op een onbekende zender in een taal die ik niet versta. Soms overstemt die het geluid als ze de liefde bedrijven, of wat daar voor doorgaat. Hun bed kan wel wat versteviging gebruiken in ieder geval.

Zij gilt, en hij bromt.… Lees gerust door