Soms degradeert het leven ook mij tot een zwijgende toeschouwer aan de zijlijn. Niet omdat ik niets te melden zou hebben, in tegendeel – eerder het tegenovergestelde. Toch is het ook hier al weer aardig wat maanden stil gebleven, alsof mijn laatste schrijfsel niets meer of minder dan een voorspelling bleek te zijn. Daar komt ongetwijfeld wel weer een keer verandering in aangezien de ideeĆ«n en inspiratie meer aanwezig lijken te zijn dan ooit.
Maar dit was dus ‘opeens’ weer een jaar.
Zoals ieder jaar heb ik gelachen, gehuild, liefgehad en ben ik bij vlagen razend geweest. Er waren wijze lessen en hilarische nachten. Ik heb genoten en afgezien, geluisterd en gezwegen. Mensen zijn gekomen en mensen zijn gegaan, als daarin iets veranderd mocht zijn is het wel dat ik wat harder geworden ben. Ik ben geen NPC in iemand anders zijn of haar verhaal en speel geen bijrol in zijn of haar film – ik verwacht van de mensen die dicht om mij heen staan eenzelfde dedicatie en diepgang als die ik in ruil te bieden heb.
Vaarwel, en welkom dus.
Voor de mensen die al die tijd hier op mij gewacht hebben: Sorry dat ik je zo lang heb laten wachten – maar hoe is het eigenlijk met jou? š