Omdat
mijn voet vandaag een rustdag nodig leek te hebben ben ik in de directe
omgeving van mijn tent gebleven, en heb even de moeite genomen om de
oude nederzetting eens van dichtbij te gaan bekijken. Op foto ziet het
er helaas weinig indrukwekkend uit (je ziet..bomen..stenen..en soms gras
en of mos..), en ook in het ‘echt’ moet je wel degelijk je fantasie
gebruiken, hoewel de sporen van de mensen uit de oertijd onmiskenbaar
overal in het landschap aanwezig zijn..
Afbakening van de plek waar het dorp begon naast het graanveld
Andere hoek, de rechte lijn is onmiskenbaar (groot)
Steeds als ik een tijdje niets te doen heb lijkt er een enorme rust over mij heen te komen, ik merk aan mijzelf dat ik mij als vanzelf heb aangepast aan de omgeving. Ik hoef helemaal niets, en kan mijzelf urenlang vermaken door de omgeving te bestuderen of door gewoon op mijn rug in het gras te liggen en te kijken waar mijn gedachtes mij heenbrengen. Introspectie lijkt hier wel een tweede natuur te worden, op het moment dat je alleen maar nog maar 2 basisbehoeftes kent (eten en slapen) ben je eigenlijk een stuk vrijer en onafhankelijker dan je in de ‘bewoonde’ wereld ooit zou kunnen zijn.
Er is gewoon..niets en niemand. Je hoeft niets, geen telefoontjes,geen werk,geen sociale verplichtingen, geen amusement (ik gebruik deze term losjes :p) te verteren, niets op te laden, geen schema te volgen, geen verantwoording af te leggen OF te dragen..
‘Eten en slapen’. Die twee woorden omvatten alles wat je nodig hebt, de rest zit allemaal in jezelf. Gast, moest je nou echt naar fucking ZWEDEN om tot die conclusie te komen?
Ehm ja.
Want hoewel ik dit uiteraard allang wist op verstandelijk nivo, is dat nog wel wezenlijk anders dan het gedurende een aaneengesloten periode letterlijk te ervaren.
Leven in de vrije natuur lijkt je de mogelijkheid te bieden om
innerlijk een stukje rust te vinden. Je beseft hoe gejaagd wij eigenlijk
leven onder de constante druk van het altijd iets moeten. Als
die druk opeens wegvalt gaat er een wereld voor je open. Dit is leven in
totale vrijheid en onafhankelijkheid van wat dan ook.. En dit gevoel ga
ik missen.
.The moon shook and curled up like gentle fire
The ocean glazed and melted wire
Voices buzzed in spiral eyes
Stars dived in blinding skies
Stars die Blinding skies
Tree cracked and mountain cried
Bridges broke, window sighed
Cells grew up and rivers burst
Sound obscured and sense reversed Idle mind and severed soul
Silent nerves and begging bowl
Shallow haze to blast a way
Hyper sleep to end the day
Stars die
Blinding skies
Porcupine Tree , ‘ Stars die’ van ‘The sky moves sideways’
“Vrij zijn van wensen leidt tot innerlijke rust.”