Beating tired bones
Tripping through remember when
Once invincible
Now the armor’s wearing thin
Heavy shield down
TOOL – Invincible
Ergens diep van binnen is er meteen een gevoel alsof de grond onder mijn voeten wegvalt als ik de deur van de spreekkamer achter mij dichttrek. De woorden van de specialist malen door mijn hoofd.
Woorden die ik (her)ken, maar dan gaan ze altijd over iemand anders. Niet over mij.
“Hyperplasie” “Hypodens” “Maligniteit“. Maar dat ene woord ontbreekt. Nog. Geen doodsvonnis. Nog. Geen lijdensweg. Nog.
Het is bizar. Een vijftal maanden geleden ben ik nog een kleine 2 kilometer tegen een berg op gelopen. Vier maanden geleden rende ik nog 3 keer per week 5 kilometer in het bos.
En nu?
Nu kan ik niet meer rennen, snel fietsen of zelfs maar te snel naar het station lopen zonder een stekende, benauwende pijn in mijn borst. Dat bleek, na een grondige serie onderzoeken van mijn cardioloog dus niet mijn hart te zijn, tegen alle verwachtingen in.
Inmiddels ben ik bij de derde specialist in bijna zoveel maanden aanbeland. Allemaal, stuk voor stuk vriendelijke en (naar ik hoop) bekwame professionals. Stuk voor stuk allemaal ook jonger dan mijzelf. Ook dat is een realisatie die harder aankomt dan ooit tevoren.
Ik ben moe. Moe van alle vriendelijke knikjes van het ziekenhuispersoneel. Moe van het medeleven van de mensen die dicht om mij heen staan. Moe van de scans. Moe van de contrastvloeistof. Moe van het niet weten. Moe van nóg een onderzoek. Moe van..
Om eerlijk te zijn ben ik misschien wel een beetje moe van alles.
Maar zolang dat ene woord niet valt.. Dat woord dat iedereen kent, waar iedereen doodsbang van is.. dat woord dat bij die ene verschrikkelijke Kut ziekte die je sloopt en de mensen om je heen verslagen achter laat hoort..
Zolang dat woord niet valt sleep ik mijzelf wel van onderzoek naar onderzoek, van specialist naar specialist en vanaf huis naar het ziekenhuis. Helaas hoeft voor mij dat woord eigenlijk niet eens meer per se te vallen.
Het zit immers al in mijn hoofd.
False hope, perhaps
But the truth never got in my way
Before now, feel the sting
Feeling time bearing down
TOOL – Invincible