Iets meer dan een jaar geleden nam ik een bewuste beslissing: het zou anders gaan. Ik ging de regie terugnemen over mijn leven, mijn gezondheid, alle aspecten die van invloed waren en zijn op mijn persoonlijke welbevinden. Maar zoals iedereen die dit leest zich waarschijnlijk wel beseft: de voornemens zijn het makkelijke deel. Het realiseren van je voornemens, het omzetten van pure intentie naar concrete acties en je daaraan committeren vormen de daadwerkelijke uitdaging.
Ik heb echter -als ik het echt op mijn heupen krijg- een aantal voordelen ten opzichte van de meeste mensen, ik ben A/ een stijfkop B/ik leer snel C/ een nerd.
Voor het doel dat ik voor ogen had was een stevige overhaul van mijn dagelijkse leven wel degelijk een vereiste, gelukkig trof ik al snel twee stukken gereedschap die mij onwijs geholpen hebben tijdens de reis die ik in het afgelopen jaar gemaakt heb.
Het eerste stuk gereedschap is de bullet journal methodiek. Op het eerste gezicht de zoveelste “doe dit en het zal JE LEVEN VERANDEREN!!!!” bullshit zelfhulp methode, maar ik ontdekte al snel een fundamenteel verschil: Er is geen zweverige onzin bij betrokken en de methodiek is er op gebaseerd dat je hem volledig naar je eigen hand zet .
De methodiek die ik voor mijzelf ontwikkelde was doelgericht, ik identificeerde voor mijzelf eerst de drie delen in mijn leven waar ik graag progressie in wilde boeken. Dat waren -in willekeurige volgorde- : mijn creatieve output, mijn werk, en mijn gezondheid. Ik stelde mijzelf daarom voor ieder onderdeel een lange termijn doel (‘schrijf een boek’, ‘ontwikkel jezelf naar een hoger niveau als professional’ en ‘fix jezelf’).
Wat ik meenam uit de bullet journal methode is het volgende: In principe zou het grootste deel van je tijd op moeten gaan aan het vervullend van jezelf opgelegde doelen, dus zoveel mogelijk acties en energie (en dan doel ik niet op zweverige onzin) stoppen in de zaken die je wil bereiken. Ik doe dat door gebruik te maken van een soort van snelschrift waarin ik voor mijzelf noteer wat ik gedaan heb, wil doen, moet doen per dag/week/maand. Bijkomend voordeel is dat je op die manier een soort van eeuwiglopende ‘dit wil / moet ik doen’ lijst creëert waar een bepaalde flow uit ontstaat. De valkuil is dat je jezelf verslikt in een eindeloos “dit moet ik doen¨ keurslijf dat je verlamt en waardoor je niks gedaan krijgt, en het leren loslaten daarvan is best pittig omdat je jezelf anders opzadelt met een diepe onrust die je intenties volledig vergiftigt (tenminste – dat effect heeft het op mij). Wat voor mij werkte is door met week/maanddoelen te werken, waarbij ik iedere dag opnieuw iets uitkoos en dat doel probeerde te halen.
Die doelen kunnen heel klein zijn of heel groot, waarbij je de grote doelen voor jezelf weer ophakt in kleinere doelen. Door mijn eigen ontwikkelde snelschrift kon ik heel snel volgen waar iets bij hoorde, en het was bizar om te zien hoeveel vooruitgang ik kon boeken in een maand op al mijn doelen zolang de focus er maar was.
Het tweede stuk gereedschap dat ik (her)ontdekte was de speltheorie. Een korte samenvatting: “Speltheorie is de mathematische rationalisatie van een proces dat zich bij ieder mens afspeelt op ieder moment dat we een beslissing nemen. Het geeft hierdoor zicht op de rationele afwegingen die worden gemaakt voor het menselijk handelen. Afwegingen die worden gemaakt op basis van een beperkt aantal opties in een gegeven situatie en kansberekeningen die we hierop laten plaatsvinden.” Dit stuk gereedschap sluit naadloos aan op de bulletjournal methodiek, waarin je als het ware logged welke zetten je doet in het schaakspel van je leven.
Ik besloot echter vervolgens om nog net een stapje verder te zetten: Wat nu als ik mijn eigen leven zou ombouwen tot een RPG? Dus het in kaart brengen van mijn affiniteiten, skills, mogelijkheden en ervaring om die vervolgens op te waarderen naar hogere levels..
Dus ik begon met wandelen. Steeds meer, steeds vaker. Ik woog een maand lang mijn eten om een beter inzicht te krijgen in hoeveel ik at en wat de effecten waren van de voeding en porties op mijn prestaties, gewicht en welbevinden. Ook mijn uitrusting werd kritisch onder de loep genomen en opgewaardeerd, een elektronische weegschaal die niet alleen gewicht maar ook vetpercentage en spiermassa bijhield en een veel te dure maar onwijs toffe nieuwe smartwatch (niet alleen voor de metrics maar ook met volledig internetloze GPS navigatie) werden een vast onderdeel van mijn arsenaal. Ik begon met mijn eigen wandelroutes te plotten met mijn nieuwe GPS speeltje, en te kijken waar mijn fysieke grenzen nu eigenlijk echt lagen.
Nu ik iets meer dan een jaar aan data/metrics heb en één van mijn ultieme doelen binnen handbereik begint te komen “mag” ik van mijzelf deze data ook wel eens hier delen, misschien dat ooit eens iemand er inspiratie in kan vinden. Ik ben op geen enkel moment in de buurt van de lokale sportschool geweest behalve als ik er langs liep en heb geen enkel dieet gevolgd omdat diëten eh stom zijn. Even in plaatjes:
| Maximale waarde | Minimale waarde | |
| KG | 93,7 | 79,9 |
| Maximaal % | Minimaal % | |
| Vetpercentage | 29 | 21,4 |
| Maximaal % | Minimaal % | |
| Spiermassa | 37,2 | 33,6 |
Mijn 2019 stats (toen ik eigenlijk alleen nog aan het opbouwen was vanaf April in heel November niets heb kunnen doen door een vervelende blessure) waren dit:
Beetje matig. In 2020 ben ik namelijk topfit, nog sterker: ik ben fitter dan ik in meer dan een kwart eeuw geweest ben. Ik durf zelfs te beweren dat ik fitter ben dan jou beste lezer, en 95% van de mensen die je kent. Om dat te staven een overzicht van mijn maand stats vanaf Januari tot nu:
| Maand | Km gelopen |
| Januari | 151 |
| Februari | 198 |
| Maart | 207 |
| April | 230 |
De oplettende lezer ziet dat ik nu op 4 maanden tijd al meer km gelopen heb dan in heel 2019 – en ondanks mijn inmiddels voor de derde eer aangepaste vakantieplannen zie ik geen enkele reden om te minderen voorlopig hoewel ik vermoed dat ik nu wel aan de haalbare top zit, ik heb immers ook nog een sociaal leven (althans, heel soms. Als we niet allemaal verplicht aan social distancing doen enzo) en een pittige baan.
Anyway, dit was mijn spreekbeurt over hoe ik op een goede dag besloot om te gaan wandelen en mijn leven op orde bracht, stap voor stap 🙂